MINNISVERÐIR MENN; TVÍBÝLIÐ.

 

 

Sigurður Sigvaldason.

 

Hann sat oftast á tröppum verslunar í miðbæ Reykjavíkur og kallaði til

samborgara sinna;

"Samþjappað guðsorð.  Jesús Kristur í kálfskinni fyrir eina krónu."

 

Þarna sat þessi aldraði maður eins og foldgnátt fjall og bauð helgar bækur til sölu.

 

Hann var mikill að vallarsýn, ákaflega feitur,  innskeifur og kjagaði lítið eitt í spori.

Svört skinnskjóða fylgdi honum,  sem troðin var ritningum og öðru guðsorði.

Mörgum varð starsýnt á þennan bolmikla mann og undruðust,  hve feitur hann var.

Fæsta grunaði þó,  að líkamsfita trúboðans væri af öðrum og æðri uppruna en heimi

holdsins.

Hann hét Sigurður Sigvaldason, Vestur-Íslendingur er dvaldi árum saman í

Bandaríkjunum og Kanada og boðaði þar hið heilaga orð,  en var nú kominn í

Austurstrætið og boðaði lítiltrúðum löndum sínum fagnaðarerindið.

 

 

Það var árið 1899, fagran góðviðrisdag í aprílmánuði.

Sigurður Sigvaldason var á gangi upp hæð eina í Lincolnhéraði í

Minnesotafylki.

Þá sér hann hvítt ský,  sem stefnir í mót honum og þykist hann sjá að það sé ekki

af jarðneskum heimi.

Sigurður hrópar þá hátt á ensku,  hver er þar?

Er honum svarað á sömu tungu: 

 I am the Prince of Life and Death! Ég er lávarður lífs og dauða.

Sigurður nam nú staðar í skýinu og beið, heyrir þá röddina fara með þyt til og frá og

Jesús Kristur segir þýtt, en glöggt á ensku;

I forgiven!, þ.e. ég fyrirgef.

Eftir ávarp þetta úr skýinu,  hurfu Sigurði bæði synd og sorg og stendur um stund og

lætur endurfæðinguna hríslast um sig.

Þá gerist það að skýið vatt sé inn  í hann, en skýið var svo mikið,  að það komst

ekki allt inn.

Fylltist Sigurður svo heilögum anda og sá sjálfan sig að innan.

Þar ríkti himnesk blíða og friður,  varð eins og lygnt vatn í rjómalogni á að líta.

Þegar andinn hafði komið sér vel fyrir, sagði hann hvað eftir annað á ensku.

Guði sé lof, Guði sé lof og virtist því fegnastur,  að hafa öðlast samastað í líkama

Íslendingsins.

Gerðist hinn heilagi húsráðandi æði aðsópsmikill í Sigurði, því hann hljóp í

spik á skömmum tíma og þyngdist úr 164 pundum (82kg.) í 238 pund.

 

Aldrei amaðist Sigurður við hinum tigna granna sínum, öðru nær.

Hann var aldrei sælli á ævi sinni eftir að Heilagur andi hafði útvalið sér hann

til íverustaðar.

 

Árið 1903 skipaði Drottinn honum að yfirgefa allt og fylgja sér og fór Sigurður

víða um og boðaði fagnaðarerindið.

Ekki var nóg að gert, því andinn nauðaði í Sigurði að hann gæfi frá sér hús sitt,

sem hann og gerði.

Andinn var stundum ansi smásmugulegur við sambýlismann sinn,  svo sem þegar

hann bannaði Sigurði að fá sér kaffi og kleinur í veitingarhúsi einu,

en hann hafði ekki borðað neinn morgunverð.

Eftir nokkuð þóf samþykkti andinn að Sigurður mætti fá sér mjólk og kleinur.

Skýringin var að andinn vissi það, að Sigurður væri veill fyrir hjarta og þessvegna

bað hann Guð að taka hjartakvillann,  sem og hann gerði.

Eftir það drakk Sigurður kaffi nótt sem nýtan dag alla ævi og varð aldrei mein af.

 

 

Hagur Sigurðar eftir að hafa gefið eigur sínar, var oftar en ekki í daprara lagi,

þannig að Heilagur andi skipaði honum að selja Biblíur til viðurværis,  því að

sá sem prediki eigi að lifa af og í orðinu.

 

Var því almennt trúað, að Sigurður lúrði á þó nokkru fé af Biblíusölunni.

Tveir ágætir landar Sigurðar heimsóttu hann í Winnipeg og báðu hann lána sér

10 dali.

Bað Sigurður þá doka við,  meðan hann bregði sér inn og beri erindið undir

Drottinn.

Þeir kumpánar heyra til Sigurðar eftirfarandi:

Það eru hérna tveir ungir Íslendingar,  þú Drottinn kannast við þá?

Þögn.-- Sigurður, hvað segirðu Drottinn þekkirðu þá ekki,  svolítil þögn

og Sigurður segir,

mig grunaði það, að þú mundir kannast við þá.

Þeir eru að tala um að fá lanaða 10 dali hjá okkur.

Hvað segirðu?

Verður nú aftur nokkur þögn:

Nú, það er algjört afsvar, kemur ekki til neinna mála.

Jæja, ég verð þá að segja þeim það,  og vertu blessaður Drottinn minn.

Sigurður kemur þá aftur fram í stofuna, hristir höfuðið mæðulega og segir við

hina ungu menn.

Því miður drengir mínir, Drottinn þvertekur fyrir að lána þessa 10 dali.

Kvöddu þeir svo hinn heilaga mann,  en hann bað þá fara í Guðs friði.

 

Á þennan hátt var viðskiptalífið rekið í tvíbýli

Sigurðar Sigvaldasonar og Hins heilaga anda hér á jörðinni.

                              Minnisverðir menn og Snöggir blettir.