STJÓRN LÍTILMAGNANS ?

 

 

Azíta,  má afi fá smá ?

Í sumar fór ég í heimsókn til dóttur minnar og tveggja barnabarna, sem búa í

  Östersund í Svíþjóð.

Ég var svo ljónheppinn að renniblíða var og 20 gráðu hiti uppá hvern dag.

Að ég núna fer að impra á þessu góða fríi í sól og sumarblíðu og góðu yfirlæti hjá

stelpunum mínum í sumar er bara einfaldlega vegna þess,  að mér finnst

svartnætti og neikvæðni allsráðandi í okkar ágæta þjóðfélag nú um stundir.

Það reynir svo sannarlega á, 

 þegar fólk kemur fram í fréttaaukum og upplýsir okkur um það,

  að það eigi ekki lengur málungi matar.

Margir hafa misst vinnuna sína og við það að lenda  á götunni vegna þess að

enginn aur er til, 

 að borga af íbúðinni.

Svo eru fréttatímar  fullir af fréttum af mönnum sem glutrað hafa milljónum og

milljörðum undanfarin ár

og þessir gaurar virðast sleppa með það án þess að greiða krónu til baka,

samanber t.d. Finn Ingólfsson.

Á meðan er þjösnast á venjulegum Jóni og Gunnu í þessu landi og

þau mega borga sínar skuldir upp í topp.

Það virðast lítið fara fyrir  mannlegheitum stjórnvalda,  þrátt fyrir að topparnir

segi okkur,

 að unnið sé hörðum höndum á öllum vígstöðvum til bjargar alþýðu manna.

Það skal engan undra það, 

að ég íhuga það af fullri alvöru að nú sé komið nóg

og best sé að verja ellinni í Svíaríki?