FRÆNKA MÍN, MARGRÉT GUÐMUNDSDÓTTIR, BJARKARLUNDI VESTM.EYJUM.

 

 

Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,  Bjarkarlundi Vestmannaeyjum. 

 

 

 

Björk

Bergmál.

 

 

Þetta er heiti á ljóðabók eftir hana Margréti í Bjarkarlundi (Vallargötu 6).

Þessi ágæta bók kom út 1996 og eins og segir í formála  er hún  tileinkuð

eiginmanni hennar, Guðsteini Ingvari Þorbjörnssyni.

Satt best að segja vissi ég ekki mikið um hennar skáldagáfu, þrátt fyrir að

búa í næsta nágrenni við hana  og það sem meira er,  að vera náskyldur henni

 og eiginmanni hennar einnig,  honum Guðsteini. 

Þessa ágætu ljóðabók eignaðist ég um daginn og þykir vel við hæfi, að birta hér eitt

erindi úr henni  um Vestmannaeyjar og ekki síst vegna

sumarkomunar.

 

 

 

 

Sumarmorgunn í Eyjum.

 

Náttúrunni næði gefur

nóttin enn, og þreyttur sefur

fugl í bjargi,en brátt mun hann

fráum vængjum flugsins neyta,

fæðunnar til sjávar leita

sér og ungunum, sem ann.

 

 

 

Allt er hljótt, því hljóðið eina

er hjalið létt við fjörusteina

við báruóðinn blundar jörð.

Allt um kring er eyjaklasi,

Ægis vanur reiði þrasi.

Um Heimaeyju heldur vörð.

 

 

 

Horfir vítt með hvítan skalla

"hilmir" blárra Eyjafjalla

honum geðjast Heimaey.

Þá sólin skín á geira græna

gróðri þrungin fjöllin mæna

á bárufald í blíðum þey.