SÉRSTÆÐUR MAÐUR, HANN ÓSKAR MAGNÚSSON.

 

 

Óskar Magnússon.

 

Óskar Magnússon listvefari, verkamaður og sérvitringur fæddist

árið 1915 og lést 1993.

Óhætt er að taka undir með þeim sem á einhvern hátt kynntust Óskari og

fannst hann sérstæður maður.

Í ágætri bók eftir Ómar Ragnarsson, mannlífsstiklum er lífshlaup Óskars rakið og hvet

ég alla þá sem sjá vilja lífið með öðrum augum, en gengur og gerist,  að lesa hana.

Til gamans ætla ég samt að tæpa á nokkrum atvikum hérna,

 úr lífi Óskars.

 

Við giftumst í Dómkirkjunni greinir kona Óskars hún Blómey Stefánsdóttir frá, og það

var ekki venjulegt brúðkaup.

 

Við vissum að sambúð okkar yrði mjög sérstök og ákváðum að gera þetta í kyrrþey

og ein.

Við stóðum þar fyrir altari tvö ein með séra Bjarna og konunni hans.

Þar voru engir aðrir.

Þetta var eftirminnileg athöfn,  þótt ekki væri margmennið.

 

Leit Óskars af paradís var kannski það sem helst hefur heillað mig og í

list sinni,  sem er skilgreind sem næv-list útleggst vera alþýðulist og kemst

næst því að vera milliliðalaus og óheft sköpun.

 

Draumsýn um paradís þar sem maðurinn lifir í sátt og samlyndi við sjálfan sig

og hina villtu náttúru er algeng í næfri list.

Næf mynd mynd sé jafn nakin og þau tvö fyrir syndafallið, þegar blygðunin var enn

ekki til og vitundin tær einsog á bernskum vordegi.

 

 

Óskar var sérlega í mun að gera góðar myndir af einkavini sínum og átrúnaðargoði

sínu,  Jósef Stalín.

En þótt Stalín sé fyrirferðamikill í myndefni Óskars eru verk hans langt frá

sósíalrellískri heilaþvottalist

Áhugi hans á stálmanninum er einlægur og engu líkara en að þar sé um

nákominn ættingja að ræða.

 

 

Til

 að árétta þessa paradísarleit óf Óskar veggteppið af

Adam og Evu í aldingarðinum.

Í næfri list tengist frásögnin jafnan persónusögu listamannsins nánari böndum.

Þar kemur til einlægni og auðmýkt andspænis sköpuninni sjálfri,  sem verður

betur vegsömuð en með því að búa sér aldingarð og endursegja

sköpunarsöguna.

 

 

 

Gleðilegt sumar.