MAGNÚS NOKKUR SÁLARHÁSKI.

 

 

Gunnar Salómonsson á yngri árum var mikill atgerfismaður.

Flakkari eða förumaður er maður sem ferðast milli staða,  hvort sem er til ferðalaga,

eða vegna þess að viðkomandi á hvergi heima og er á vergangi.

Flakkarar settu töluverðan svip á íslenskt þjóðlíf, allt frá landnámi að upphafi 20.aldar.

Svona segir í skýringum um flakkara, eða förumenn.

Vigga var ein af þessu fólki,  sem ég persónulega sá og hefi ég lítillega greint frá því.

 

Magnús sálarháski telst vera einn af þessum förumönnum og var hann atgervismaður

bæði að greind og líkamsburðum laginn vel, en lítill auðnumaður.

Viðurnefnið "sálarháski" fékk Magnús,  þegar hann var inntur eftir því,  hvort honum

væri ekki nær að koma sér í skipsrúm og reyna að draga einhverja guðsblessun úr sjó,

heldur en að gerast útilegumaður,  eins og Magnús reyndi.

Þessu svaraði Magnús,  að hann teldi það mikinn lífsháska.

Þetta tilsvar flaug víða, og spjátrungarnir afbökuðu það og kölluðu "sálarháska".

Upp frá því bar Magnús þetta viðurnefni.

 

 

Einhverju sinni komu vinnukonur hægðarlyfjum í litlaskattinn hans (Magnúsar)

og með því getað rakað hann uppí rass. ( haft við honum að breiða á í teignum um leið

og hann sló).

Magnús hóf sláttinn aðeins á brókinni einn saman.

Þegar líða tók á daginn sáu vinnukonurnar að Magnús tók að linast við sláttinn,

og hlógu nú  dátt.

Magnús leit til þeirra illilega,  er hann sá að þær voru farnar að ganga nærri honum

í slægjunni, en því var hann ekki vanur,

 enda mikill sláttumaður.

Gerði hann sér þá lítið fyrir og fór úr brókinni og henti í slægjuna.

Tvíhenti hann nú orfið og var nú kviknakinn og sló engu minna en hann var vanur.

Ekki gaf hann sér tíma til að ganga örna sinna, sem aðrir menn,

heldur "teðjaði" (skeit) hann heyvöllinn, meðan hann skáraði.

 

Það var hvort tveggja, að vinnukonum þótti ljáin hjá Magnúsi ekki þrifaleg og fyrir

blygðunarsakir vildu ekki ganga svo nærri honum,  þar sem hann sló grasið

óklæddur sem Adam fyrir syndafallið,

en hvorki þá né síðar gat nokkur kaupakona hrósað sér af því,

að hafa "rakað Magnús upp í rass".

Stuðst við bókina "MEÐ VORSKIPUM"