FRÁ GAMALLI TÍÐ ÚR MÝRDALNUM OG EYJUM.

 

 

Vigfús Brandsson Bóndi Reynishjáleigu,
Reynishverfi í Mýrdal.
Þessa mynd tók bloggari árið 1955.

 

 

 

Þegar ég var í sveit sumrin 1954-5-6-7 í Neðradal Mýrdal,  kom stundum gamall maður

til okkar,  sem Vigfús Brandsson hét.  Ég sem unglingur  fann ekki þann fjársjóð,

sem spjall við Fúsa hafði að geyma bæði vegna þess,  að lítill tími gafst frá önnum

við sveitastörfin og Fúsi, þrátt fyrir að vera kominn á átræðisaldurinn var í ýmsu stússi

á bænum.

M.a. hlóð hann veggi með grjóti og torfi. " Handeraði " fýlinn þegar sá tími var,

reitti og sveið hann með góðri hjálp frá mér.

Þannig, 

að sá gamli var aldrei verklaus, þá daga sem hann dvaldi hjá okkur.

 

 
Fúsi að saga í eldinn á bæjarhlaðinu í Neðradal.

 

 

 

Það man ég,  að Fúsi notaði aldrei gaffal þegar hann mataðist,  aðeins

sjálfskeiðunginn sinn.

Sérstaklega man ég,  þegar fýllinn var á borðum þá var karl í essinu sínu og át

af mikilli lyst.

Fyllan og gumpurinn á fýlnum var engin fyrirstaða, því öllu því gumsi slöfraði hann

í sig með tilheyrandi stunum og kjammsi og fitan ýrðist um allt skeggið á karlinum.

 

 

 Vigfúsi þótti mikið til þess koma og sagði oft frá því,  þegar hann hitti

Hermann Jónasson forætisráðherra og tók í hendina á honum.

Einnig tiltók hann forsetann,  Svein Björnsson en lagði samt minni áherslu á það

handaband  en hjá Hermanni, sjálfsagt hefur karlinn verið Framsóknarmaður.

 

Vigfús Bransson sem ég hér hefi verið að segja frá átti tvö systkyni,  Krístínu

og Vilhjálm.

Vilhjálmur þessi átti eina dóttur sem átti heima hér í Eyjum og var gift Sigurði

Stefánssyni sem lengi var á árunum,  form. sjómannafél. Jötuns.

Þegar Villi flutti hingað til Eyja bjó hann í Langa-Hvammi við Kirkjuveg.

 

Langi-Hvammur og dyrnar af "kamesi" Vilhjálms Brandsonar.

 

 

 

Hann var silfursmiður og man ég það, að ég fór með bróður mínum með

silfurhring,  sem hann átti og var í sundur genginn.

Þegar innfyrir var komið var þar fátt húsgagna, annað en lítið vinnuborð, rúmbálkur

og stór skápur.

Viðgerðin á hring bróður mín hélt illa, því í sundur gekk hann nokkrum dögum eftir

viðgerðina.

 

Tvær sögur gengu á þessum árum af Vilhjálmi og koma þær hérna:

Karli þótti gott í staupinu og þá,  er  Bakkus hafði náð sterkum tökum á karli,

þá brást það ekki að á hann rann mikill vígamóður,  sem lýsti sér þannig að  honum

þótti þá, 

sérstaklega skápurinn góði vera orðinn að fornkappa og átti

við hann glímur miklar og erfiðar,  sem oftar en ekki,  endaðuðu með því,

að Villi kom kappanum (skápnum) út úr íbúðinni og út á blettinn við húsið.

Einhverju sinni lenti Villi undir í öllum atganginum við skápinn og þá hraut út úr honum,

nú hafðir þú betur,  skrattakollur.

 

Hin sögnin var að Vilhjálmur eins og svo margir  sem einir búa,

elda sér graut eða súpu sem endist viku til tíu daga.

Einu sinni átti Villi graut sem orðinn var heldur ókræsilegur og var sagt að hann hefði

skorað á sjálfan sig að éta hann og fá að launum,  góðan snaps á eftir.

Karl úðaði í sig grautnum og þótti nú,  sem hann ætti snapsinn góða skilið.

En sagan segir,

 að hann hafi sagt sem svo;  ja, nú plataði ég þig Villi minn,

því engann snapsinn færðu að þessu sinni.   

 

Það las ég í minningaargrein um Jón nokkurn Kristinsson,  sem var um tíma

kennari í Mýrdalnum, að hann hafi þekkt til Vigfúsar og þótt hann margfróður og hafði frá 

mörgu segja,

 frá öldinni sem leið  (hér átt við nítjándu öldina.)

 

 

Ein sagan frá  Vigfúsi, segir frá   þegar þeir

bræður voru ungir.

Voru þeir sendir upp á Heiðarvatn,  sem er ca. tvo kílómetra frá Reynishverfinu.

Hlákuveður var búið að vera og þegar þeir koma í Heiðardalinn,  fóru þeir hjá

sauðarhúsi Ingva bónda á Rofum,

sem átti til að segja ýmisslegt "frágert"  við annað fólk.

Hittu þeir hann þar við sauðahúsin og mælti hann til þeirra:

"Hvert eruð þið að fara drengjatetrar?

Sögðu þeir honum hvert förinni var heitið.

Þá sagði Ingvi bóndi:

"Hann Jón minn var austur á vatni í gær og fór með kíkinn upp undir læri og

ísinn nærri dottinn af vatninu"

Snéru þeir bræður þá heim að svo búnu.

 

 

Önnur smá saga frá Vigfúsi.

Árni frá Fossi í Reynishverfinu var víst nokkuð slarksamur við sjó.

Eitt sinn var Árni að lenda í Reynishöfn,  fékk hann oft svo mikla "kæfu",

að þá er landssjórinn féll stóð ekkert upp úr nema árarnar.

 

 

Þar með lýkur þessari upprifjun frá þeim bræðrum,

Vigfúsi og Vilhjálmi sonum Brands. 

Athugasemdir

[Kjartan Ásmundsson (IP-tala skráð) 27.10.2010 kl. 18:53]

Góðar sögur af skemmtilegu fólki - Takk fyrir -

[Þorkell Sigurjónsson, 28.10.2010 kl. 13:56]

Blessaður og sæll Kjartan minn.  Þá þykir mér tilgangnum náð,  þegar fólk hefur  skemmtan og fróðleik um þá,  sem bundu ekki sömu hnúta og aðrir samferðarmenn gerðu í hversdagslífinu. Kveðja.

[Ólafur Ragnarsson, 28.10.2010 kl. 23:32]

Sæll vinur! Þetta er flott hjá þér. Lát okkur heyra meira. Sértu ávallt kært kvaddur