FLAUTANDI ÞINGMANNSEFNI EYJAMANNA.

 

 

Þórbergur og Einar ríki.

 

 

 

 

 

Í bókinni,  "Fagur fiskur í sjó",  segir Einar ríki Sigurðsson frá kynnum sínum af,

Hjalta Jónssyni betur þekktur,   sem Eldeyjar-Hjalti.

M.a.  segir Einar frá því,   þegar Hjalti vildi verða þingmaður hérna í Eyjum:

 

 

 

Hjalti bauð sig eitt sinn fram til þings í Vestmannaeyjum.

Þá var hann togaraskipstjóri.

Hann lét þá gera þann umbúnað á eimpípu skipsins,  að hún gat blásið ýmis lög.

Þegar Hjalti renndi inn í höfnina í Eyjum,  lét hann leika á flautuna nokkur

ættjarðarlög,  svo sem "Ó fögur er vor fósturjörð",   Eldgamla Ísafold" og fleiri,

og skundaði síðan á framboðsfund í Gúttó.

Ekki dugði þetta þó til að fleyta Hjalta inn á þingið og ekki heldur ræður hans og

vinafjöldi í Eyjum.

 

 

Jón Magnússon,  síðast forsætisráðherra,  hafði verið þingmaður

Vestmannaeyinga frá 1902 til 1913,  en var nú í kjöri í Reykjavík.

Karl Einarsson sýslumaður bauð sig fram á móti Hjalta og hlaut kosningu.

Ekki voru kosningabombur þá óþekkt bellibrögð.

Af Hjalta var sú saga látin berast um bæinn,  að hann hefði verið að veiða í

landhelgi við Þjórsárósa kosningadagsmorguninn.

 

 

 

 

 

 

Sannarlega sniðugt uppátæki hjá karlinum,  þetta með eimpípuna,

og hvort hér sé ekki komið upplagt snilldarbragt fyrir frambjóðendur framtíðarinnar.

Menn láti "mixa" umbúnað á flautuna á bíl sínum,  auðvitað þá helst að það sé  jeppi,

og þannig útbúnir færu þeir svo um götur Vestmannaeyjabæjar,

og spiluðu á flautuna,

nokkur vinsælustu lögin hverju sinni !