KAKÓHREYFINGIN Í EYJUM, 1933-43.

 

 

 

Rakst á skemmtilega grein í gömlu þjóðhátíðarblaði,   sem fjallaði um göngu klúbb

er var til hér í Eyjum og lifði í 10 ár á árunum,  1933-1943.

Tilgangurinn var að fara  í gönguferðir.

Haft var meðferðis skaftpottur gerðalegur,  strengjahljóðfæri eitt til tvö og auk

þess nokkur matvæli í bakpoka.

 

Þetta voru meðlimir hinnar svonefndu

 Kakóhreyfingar, 

og takmark hennar voru  gönguferðir um Heimaey á hverjum sunnudagsmorgni, 

 og skyldi þá jafnan, hita kakó í skaftpotti til hressingar.

Jafnframt var upphafinn söngur mikill með strengjahljóðfærum,

r.d. mandólín,  ukulele eða gítar.

Þeir sem lengst héldu merki hreyfingarinnar á lofti voru:

Karl Guðjónsson, Árni Guðmundsson, Jóhann Gíslason og Oddgeir Kristjánsson.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                Oddgeir Kristjánsson.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     

                                  Karl Guðjónsson kennari.

 

 

´                       Árni Guðmundsson, Háeyri 

 

Frá vinstri er Jóhann Gíslason.

 

Þegar nýir félagar hlutu þá náð að fá inngöngu í Hreyfinguna, 

voru þeir innteknir með sérstöku "ritúali", lamdir í hausinn með hvannanjóla og

skvett kakói í klæði þeirra.

Voru þeir að því loknu fullgildir til starfa.

 

Heimaklettur og Ystiklettur voru uppáhaldsstaðir,  sem oft voru heimsóttir.

Þá Hvíld, fögur brekka sunnan í Blátindi,  óskipta aðdáun félaganna.

Á hverjum stað voru byggðar hlóðir og þar soðið kakóið.

Ekki mátti nota prímus eða önnur hitunaráhöld,  kakóhreyfingin fyrirleit öll slík

áhöld frá vélamenningunni.

 

Meðan beðið var að syði í pottinum,  var sungið og kveðið.

Loks þegar kakóið sauð,  ráku allir upp öskur mikið og hrópuðu:

Það sýður,  það sýður!

Þá var upphafinn söngur Kakóhreyfingarinnar:

Nú drekkum við kakó með kæti í lund  o.s. frv.

Nú tók hver fram sína drykkjarkönnu og brauð og  flatkökur var dregið upp úr

bakpokanum og snætt af mikilli lyst.

Jafnan var dansaður ástríðuþrunginn dans kringum hlóðirnar og sungið með

sérkennilegt lag.

Þetta hafði örvandi áhrif á eldinn,  enda gert í særingarskyni ef illa logaði í hlóðunum.

-  Kölluðu sumir þetta villimannadans.

 

Margar ljósmyndir voru teknar af Kakóhreyfingarfélögunum á ýmsum stöðum

Heimaeyjar við allskonar störf:

inntöku nýrra félaga,  kakódrykkju,  særingardans umhverfis eldinn o.s. frv. -

-  Myndirnar geyma minningarnar um lífsglaða unga menn, 

 sem elskuðu eyjarnar sínar fögru og kynntust rækilega fegurstu stöðunum á

þessum gönguferðum.