KYNLEGUR KARL HANN ODDUR STERKI.

 

 

Oddur sterki af Skaganum.

 

 

 

 

Maður nokkur,

sem fæddist fyrir nær 130 árum síðan,  Oddur Sigurgeirsson betur þekktur sem  

Oddur sterki af Skaganum,  eins og hann oftast var kallaður á meðan  

hann lifði,  var einn hinna

 kynlegu kvista á fyrri hluta aldarinnar síðustu.

Bágindi Odds voru afleiðing af slysi,  höfuðhöggi er hann hlaut 3 ára gamall og varð

heyrnadaufur alla tíð síðan.

 

Þegar hann óx upp hlógu menn að honum og héldu sumir að hann væri aumingi,

vegna þess,

hve hann átti bágt um mál.

Á efri áru notaði Oddur látúnshorn,   sem hann stakk í eyrað til að heyra betur hvað

aðrir sögðu.

 

 

 

Aðeins 15 ára hóf hann sjómennsku og þótti strax töggur í honum.

Hann réri fyrst á opnum bátum,   en síðan á skútum áru saman,   og var þá ýmist

kallaður  Oddur sjómaður,  eða Oddur sterki.

 

 

Oft leitaði hann huggunar hjá Bakkusi á skútuárum sínum og drakk þá illa.

 

Einn veturinn  sem Oddur  réri,   var hann háseti ásamt Sæmundi sífulla hjá

Sjána bláa.

Þegar Oddur var fullur,   var hann kunnur að sníkjum sínum.

Gef mér 10 aura greyið ,  ég ætla að kaupa mér brennivín fyrir þá.

 

Þegar Oddur var nær fertugsaldri gjörbreyttist líf hans.

Hann veiktist og var lagður á skurðarborðið og mikill holskurður gerður á honum.

Eftir það þoldi hann ekki strit né vosbúð og varð hálfgerður flækingur á götum

Reykjavíkur.

Þegar hér var komið notaði hann tímann til að heimsækja gamla skútufélaga sína,

sem margir bjuggu úti í sveit.   

Oddur átti hest,  og kom hann sér vel fyrir karlinn,  þegar hann var í þessum ferðum 

sínum um sveitir landsins. 

 

Oddur var smámæltur mjög og hafði skrítinn talanda,  lá hátt rómur eins og títt

er um suma menn sem heyra illa.

Hjartalag hans var gott og samstöðu sýndi hann með fátækum verkamönnum og

sjómönnum.

Hann fylgdist með baráttu þeirra  fyrir bættum kjörum og gekk sjálfur í

Sjómannafélag Reykjavíkur og svo Alþýðuflokkinn.

 

Á árunum 1924 var Oddur dubbaður af einum leiðtoga Alþýðuflokksins í að gefa út

blöð,  og hét annað þeirra "Harðjaxl réttlætis og laga"   en hitt var,

"Endajaxlinn"  tímarit gefið út af Harðjaxlaflokknum.

Íhaldið á þeim árum voru sendar svæsnar pillur undir nafnleynd.

Mogginn skammaðist yfir því,   að menn notuðu Odd sem skálkaskjól.

Sjálfur var Oddur hrekklaus maður.

 

 

 

Fyrir Alþingishátíðina,  1930 gáfu nokkrir vinir hans honum fornmannabúning,

með tilheyrandi vopnabúnaði er gerður var úr tré.

Gekk Oddur  iðulega um götur Reykjavíkur í honum ásamt vopnum sínum.

Þegar nær dró Alþingishátíðinni óttuðust menn að Oddur,   eða aðrir af kynlegum

kvistum,   kynnu að valda veisluspjöllum.

Oddur hafði átt það til,   að hrópa háðsyrði um

Kristján Danakóng,

en jafnframt hyllt róttæka foringja jafnaðarmanna.

Allt kom þó fyrir ekki,   þeir hittust Oddur og kóngur og fór vel á með þeim.

 

Hér er Oddur sterki ásamt Kristjáni konungi,

Aþingisárið 1930

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Margar skoplegar lýsingar Odds voru hafðar eftir honum um afreksverk hans og

hreysti.

Hann á að hafa sagt um áflog sem hann lenti í;

"Þá kom hann á móti mér með hnífinn í annarri og hnefann í hinni.

Svo lagði hann á flótta.

Ég á undan og hann á eftir."

 

Oddur ánafnaði samtökum sjómanna digrum sjóði í erfðarskrá sinni.

Lét hann Hrafnistu njóta eigna sinna

Síðustu árin lifði Oddur Sigurgeirsson á elliheimilinu Grund

og lést þar 7. maí 1953.