PRESTAR FYRR Á TÍMUM VORU BREYSKIR MENN.

 

 

 

Tekið skal fram að þetta er ekki  prestur.

 

 

 Hugleiðing dagsins:

Í starfi mín umgengst ég ansi mikið presta í gegn um bækur,

þeir eru auðvitað ekki lifandi í dag, reyndar dauðir fyrir löngu síðan.

Sagnir þær sem um þá eru skrifaðar segja mér staðreyndir um þessa andans

menn fyrr á öldum.

Enginn skyldi taka orð mín , 

sem einhvern heilagan sannleika og sjálfsagt álíta margir,

þetta bara sleggjudóma um  prestastétt fyrri tíma.

Ekki er ég heldur á neinn hátt að reyna að níða skóinn af prestum yfirleitt,

nei, nei fjarri fer því.

Það fyrsta sem ég rek tærnar í við stutt æviágrip hinna heilögu manna,

er það hvað þeir voru drykkfelldir,  kvensamir og nenntu flestir ekki að vinna líkamlega

vinnu.

Mitt álit er að flestir prestar fyrr á tímum hafi verið alkahólistar.

Nú á dögum verða menn m.a. alkahólistar vegna góðs aðgengis að áfengi og það  

höfðu prestar áður fyrr.

Kvensemi þeirra var oft,  afleiðing af drykkju þeirra,  svipað því sem við horfum uppá

nú til dags.

Þar kom ábyggilega inn í líka,  að þeir unnu ekkert líkamlega,  vel flestir,

svo hinn líkamlegi kraftur þeirra beindist óhjákvæmilega að öðru,  kvenfólki.

Til þess aðeins að sýna fram á að ég fer ekki með algjört fleipur,

læt ég hér fljóta smá sýnishorn úr ævi nokkurra presta:

 

 

Sigurður Pétursson,  prestur  var talinn lærður,  en drykkfelldur.

Hann var talinn harðlyndur og sérlundaður.

 

Sigurður Tómasson,  prestur missti prestskap fyrir barneignir.

Hann var sæmilega gefinn, þótti allgóður ræðumaður,  háttprúður,  karmenni að

burðum og glímumaður mikill,  en drykkfelldur í meira lagi og kvenhollur.

Ráðskonu sína barnaði hann utan hjónabands.

 

Sigurður Vigfússon, prestur andaðist úr ofdrykkju.

Vel gefinn og skáldmæltur, glímumaður ágætur,  en mjög drykkfelldur.

Sigurður Ögmundsson, prestur var gáfumaður og vel að sér,  en drykkfelldur

og þá svakafenginn,

Varð bráðkvaddur við drykkju.

Þórhallur Magnússon, prestur var dæmdur frá embætti fyrir flandur við konu á

næsta bæ,  eftir kæru hennar,  og vikið frá af biskupi.

Fékk prestkallið aftur,  en skyldi lúka 40 rd. í sekt til þurfandi prestekkna.

Þorlákur Guðmundsson, prestur var dæmdur frá kjól og kalli fyrir afglöp við

sakramenti (drukkinn).

Nokkru áður hafði hann fengið uppreisn fyrir of bráða barneignir með konu sinni.

Þorlákur Hallgrímsson, prestur missti prestskap fyrir óskírlífisbrot með

vinnukonu sinni.

Hann var uppgangsmaður framan af,  en gekk miður síðar,  enda gerðist hann þá

drykkfelldur mjög.

Sú sögn er bundin við síra Vigfús Helgason,

að hann hafi í víneklu haft brennivín í stað messuvíns í kaleiknum,

og hafi kerling er  til altaris var,

mælt:

"Beiskur ertú nú drottinn minn".

Er þetta talið hafa verið árið 1638 og að prestur hafi þá í bili misst

prestkallið.

Amen eftir efninu.

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 24.4.2011 kl. 21:46]

Prestastéttin var miklu stærri þá en nú. Það er ekki vel gert að alhæfa á verri veg um prestastéttina á fyrri öldum, hvorki þá kaþólsku né lúthersku. Þetta voru að meirihluta til menn, sem deildu kjörum með (öðru) bændafólki og reyndust þjóðinni vel. Allt um það má alveg játa með séra Hannesi Bjarnasyni (1776-1838), presti á Ríp:

Eru prestar allra verstir manna?

Þeir hafa bresti og það er víst

þeim og flest til mæðu snýst.

[Þorkell Sigurjónsson, 25.4.2011 kl. 12:15]

Ágæti Jón Valur. Alhæfa á verri veg,  segir þú.  En svona voru nú prestarnir áður fyrr,  og er langt í frá verið að segja að þeir hafi verið eitthvað verri menn,  þrátt fyrir drykkjuskap og kvensemi þeirra.  ´Kannski er það stóri-sannleikurinn, sem segir í Íslandsklukkunni; "Taktu aldrei mark á ófullum Íslendingi"? 

[Jón Valur Jensson, 25.4.2011 kl. 13:39]

Nei, þú mátt ekki alhæfa um þetta, Þorkell. Það er ekki í samræmi við heimildirnar. Þar að auki er það ekki skylduboð í kristni, að menn smakki það ekki. Og þetta var nú einu sinni ein af fáum lífsins lystisemdum, sem menn gátu leyft sér. En eitt er að neyta víns, annað að drekka sig fullan. Það eru alltaf undantekningarnar sem koma óorði á brennivínið.