APAEÐLI. ?

 

 

 

 

 

 

 

Fyrir 35 árum, 

 

reit Þorsteinn Þ. Víglundsson skólastjóri grein í Blik, sem var hugleiðing

 

hans,

 

eftir heimsókn í dýragarð erlendis.

 

 

 

Þá,

 

er hann stóð fyrir framan apabúr kom maður þar og  tróð appelsínu inná milli

 

járngrindanna í búrinu.

 .

Karlapinn tók ávöxtinn og krufði til mergjar .

 

Sýgur úr appelsínunni  og fleygir síðan ræksninu til konunnar sinnar,  sem reynir að

 

njóta leifanna eftir föngum.

 

 

 

 

Eftir þetta sjónarspil í apabúrinu verður ÞÞV. hugsað yfir í mannheima.

 

 

Það erum við, 

 

tvífættu karldýrin,  sem í rauninni stjórnum veröldinni.

 

Hvað veldur öllum hörmungunum í þeim stjórnarleik ? - Sérgæskan, eigingirnin,

 

ágirndin og ofbeldishneigðin eru undirrætur allra styrjalda,  hryðjuverka og hörmunga,

 

sem yfir mennina dynja á þessari jörð.

 

 

 

 

Eiginleikar karlapans í dýragarðinum koma þar berlega í ljós,  aðeins í margfalt ríkara

 

mæli,  ferlegra sjónarspil,  sökum meira vits og meiri tækni til hryðjuverka,

 

manndrápa og gjöreyðingar.

 

 

 

Hversu margt heimilið fer ekki í rúst og hjónabandið út um þúfur sökum eigingirni og

 

sjálfselsku,  heimilisföðursins, 

 

þega húsbóndinn hyggur sig njóta best safans úr

 

ávexti lífsins og tilverunnar,  með því að neyta áfengis nær því um hverja helgi,

 

og beitir þá, 

 

konu og börn ofbeldi og kúgun?

 

 

Finnum við ekki þarna apaeðlið í undirrótunum,  og apinn þessi er jafn blindur í sjálfs

 

síns sök og karlapinn í dýragarðinum.

 

 

Hvað er svo hlutskipti eiginkonunnar og barna,

 

annað en tægjurnar,  rytjurnar af ávextinum,

 

hratið,  

 

safalaus tilveran ?

 

 

 

 

Athugasemdir

[Húsari. (IP-tala skráð) 22.1.2012 kl. 21:23]

Sæll Þorkell.

Sá er einn munur á apa og manni að
apinn veit þó er hann sér sköllóttan apa
að þar er api á ferð.