EYJAPRESTURINN, SEM FÉKK "einn skólastjóra".

 

 

 

Lýður Brynjólfsson skólastjóri Iðnskóla Vestmannaeyja.

 

 

 

 

 

 

Á árunum áður, 

 

þegar ég var ungur maður,  lærði ég húsasmíði hjá vini mínum og

 

skólabróður,  Kristni Baldvinssyni.

 

Þá varð ég eins og lög og reglur mæla fyrir,   að vera í bóknámi einnig,  sem fram fór

 

hér í Iðnskólanum í Eyjum.

 

Skólastjóri skólans var  Lýður Brynjólfsson,  sá öðlings maður og frábæri kennari,

 

alltaf jafn þægilegur og góður í umgengni,   innan sem utan skólans.

 

 

 

Fleiri voru við kennslu í skólanum og má þar til telja,  Björn Sv. Björnsson sonur

 

fyrsta forseta lýðveldisins.

 

Björn bjó hér í Eyjum ásamt konu sinni í nokkurn tíma.

 

Bók kom út á sínum tíma,

 

sem fjallaði um ævi Björns og hans tíma erlendis fyrir

 

fyrri heimsstyrjöldina,  en hann var  hallur undir nasismann á uppgangstíma

 

þeirra, 

 

og vann fyrir þá.

 

Í bókinni segir,

 

að faðir hans hafi tekið af honum loforð eftir stríð,  að ræða aldrei um fortíð sína

 

við nokkurn mann.

 

 

Ég sem  þessar línur rita,  spurði Björn, "en þá var bókin ekki komin út",  þá er við

 

drukkum dús í útskriftar slútti Iðnskólans á sínum tíma,

  hvað hæft væri í orðrómi  þess efnis,

 

að hann hefði starfað fyrir Nasista.

 

Þá leit hann á mig alvarlegur í bragði,  stóð uppúr stólnum sem hann sat á,  mælti

 

ekki orð og fór.

 

 

 

Prestur var meðal kennara skólans,  en  ekki naut ég leiðsagnar hans í mínu námi.

 

 Lýður skólastjóri, 

 

sagði mér frá smá atviki og hafði gaman af,  þar sem þessi ágæti

 

klerkur kom við sögu.

 

Tildrög sögunnar voru,  að skólastjórinn bjó svo vel stundum,  að eiga metal,  sem 

 

hann blandaði  sjálfur  og kallaði,  "skólastjóra" bragmikinn og sterkan drykk og gaf þá

 

vildarvinum, 

 

að bragða á.

 

 

Nú varð prestur þeirra forréttinda aðnjótandi,  að fá að smakka,

 

"einn skólastjóra."

 

Prestur dreypir á og þykir harla gott, en í þann mund hringir bjallan inn í næsta tíma,

 

svo presturinn skellir í sig restinni úr glasinu.

 

Stendur upp hvatlega  og ætlar út úr skrifstofunni.

 

Ekki vildi nú betur til en svo,  að prestur gengur á hurðarvegginn,  og varð af feiknar

 

skellur,

 

ekki kannski síst fyrir það,  að sálusorgarinn var vel í holdum.

 

 

 

Eigi varð presti meint af, 

 

en skólastjóranum var mikið skemmt .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 27.1.2012 kl. 12:20]

Kynntist Frú Brynhildi Björnsson yndælli konu og miklum höfðingja.