GREINILEGA Á NÚ ÍHALDIÐ SÍNAR GÓÐU HLIÐAR.

 

 

 

 

Um daginn, þegar sýning á málverkum eftir Ragnar Engilbertsson fór fram í

anddyri Safnahússins,

notaði bloggari síðunnar tækifærið og sagði Ragnari smá sögu af bróður hans,

Gísla og fjölskyldu hans,  en þau bjuggu lengi við Vallargötuna.

 

Nú,  sagan sú gerðist fyrir góðlega 40 árum síðan,  en þá bjuggu einnig við

Vallargötuna, 

 Sjonni bilstjóri og Anna kona hans, ásamt syni sínum og svo dóttursyni þeirra hjóna,

sem þau ólu upp.

 

Faðir minn, Sjonni  var ávallt pólitískur og mikill vinstri maður,  sem auðvitað keypti

málgagnið, 

Þjóðviljann og oftar en ekki var hann líka áskrifandi af Mogganum.

Þá var sá siður,  eða ósiður, að Þjóðviljinn sendi áskrifendum happadrættismiða

fyrir hver jól,  til eflingar blaðinu.

Sjonni var þannig maður,

að hann var langt í frá,  að vera sölumannstýpa,  hvort sem um happadrættismiða

væri að ræða,  eða eitthvað annað veraldlegt glingur.

 

Sjonni og Anna.

 

 

Því var það,  að Sjonni fól uppeldissyninum,  sem þá var 7 ára gamall,

að reyna nú,  hvort hann gæti kannski selt eins og einn eða tvo miða,

til eflingar hinni sósíalísku hugsjón.

Karl,  en það hét uppeldissonurinn fór nú eins og afinn bað um,

að reyna sölu á miðunum við Vallargötuna.

 

Áður en sá stutti lagði í hann,  sagði afinn við drenginn,

að hann skyldi alls ekki reyna að banka uppá hjá,

Gísla málara og Ellu,  því það væri borin von,  þar sem þau væru bæði

fylgjandi Sjálfstæðisflokknum og "heiðblá" blárri en allt sem blátt væri í Eyjum,

og því tilgangslaust að reyna sölu á happadrætti Þjóðviljans á það heimili.

 

Með þetta nesti fór drengurinn í það, að ganga hús úr húsi við Vallargötuna með þá

von að selja eitthvað af miðunum.

 

Ekki segir frekar af sölumennsku snáðans fyrr en heim kom.

Jæja  Kalli minn,  og hvernig gekk nú salan hjá þér?

Ekki of vel,

því enginn keypti af mér miða.

Þar fór í verra sagði afinn,  sem varð fyrir svolitlum vonbrigðum.

Jú afi minn,  ég seldi sko einn miða,

og hýrnaði nú heldur betur yfir þeim gamla.

Hver var svo góður að kaupa af þér einn miða Kalli minn?

Jú sjáðu til afi,

þegar ég hafði farið í öll húsin við Vallargötuna,   fór ég til Gísla og Ellu og bauð

þeim miða .

Þar sem drengurinn var ekki óvanur því,  að koma inn á heimili þeirra hjóna,

þar sem dóttirin hún Gunna hafði passað drenginn á fyrstu uppvaxtarárum hans ,

því fannst honum ekkert óeðlilegt við það,

að koma við hjá vinafólki sínu og bjóða þeim miða til sölu.

 

Gísli kom til dyra og drengurinn rétti fram miðana.

Þegar Gísli sá hvað snáðinn var að bjóða sagði hann,

hinkraðu aðeins við Kalli minn og að vörmu spori kom Ella kona Gísla fram.

Hún tók drengnum opnum örmum og keypti happadrættismiða.

 

Þegar nú drengurinn hafði lokið við,  að segja afa sínum söguna,

virtist afanum nokkuð brugðið við þessa frásögn ,

en stundi því loks upp:

"að greinilega ætti nú íhaldið sínar góðu hliðar."

 

 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 12.5.2012 kl. 17:13]

Flott saga  Skemmtilega sögð líka Þorkell minn.

[Ólafur Ragnarsson, 13.5.2012 kl. 17:25]

Sæll kæri vinur. Skemmktilega saga hjá þér að vanda. Og á þessum árum voru vinstri menn "vinstri menn".Sértu ávallt kært kvaddur