BOÐIÐ Í LUNDAVEIÐI.

 

 

 

Bloggari á sínum sokkabandsárum klyfjaður lunda,  sem var veiddur á
Stórhöfða.

 

 

 

 

 

Laust eftir miðja síðustu öld réðist hingað til Eyja kennari,  Bjarni Rögnvaldsson að

nafni og muna sjálfsagt margir Eyjamenn eftir honum,

sem nú eru komnir á besta aldurinn.

 

Hann þótti nokkuð sérstakur maður og fór ekki troðnar slóðir dags daglega í lífinu.

 

Fræg er sú saga af honum,

þegar hann "straffaði" einn nemanda sinn og refsingin var,

að hann átti að sitja eftir í bekknum að lokinni skólastund..

 

Seinni hluta dagsins,

fóru foreldrar drengsins að undrast um hann,

höfðu samband við aðalkennara hans, Bjarna Rögnvaldsson.

Þegar Bjarni ansaði og móðirin spurði eftir syni sínum,

þá varð Bjarna að orði:

"ó guð minn góður ég var alveg búinn að gleyma drengnum"

 

Þetta atvik  varð m.a. til þess,

að skólastjóri Barnaskólans,  Steingrímur Benediktsson sá sér ekki annað

fært um vorið en segja Bjarna upp starfinu, 

 sem kennara.

 

En þar sem,  Bjarni var vel liðinn og reyndist ágætur starfskraftur,

gaf Steingrímur skólastjóri honum framúrskarandi meðmæli,

auðvitað til að auðvelda Bjarna að fá annarsstaðar kennarastöðu.

Ekki lánaðist Bjarna samt um sumarið,

að útvega sér kennarastöðu.

Þegar leið að nýju skóaári um haustið kom sú staða upp,

að kennara vantaði við Barnaskólann í Vestmannaeyjum og auðvitað sótti Bjarni

um það starf.

Nú komu meðmælin góðu í góðar þarfir,  því menntamáráð komst ekki fram hjá,

að hunsa þau,  

 þannig að Bjarni var ráðinn.

 

 

 

 

 

Nú víkur sögunni  til Færeyja,

en þar dvaldi Bjarni sumarlangt,  m.a. við það,

að skrifa bók sem bera átti heitið, "Brúin yfir sundið".

Til öflunar efnis í bókina,

gerði Bjarni sér ferð til Sandeyjar.

Þegar til eyjarinnar kom sóttist hann eftir að ná sambandi við æðstráðanda

 

eyjarinnar,  eða eins konar bæjarstjóra hennar.

 

Stjóranum þótti mikið til þess koma,

að rithöfundur frá Íslandi skyldi sýna þeim  í Sandey þann heiður,

 að heimsækja þá.

Ekki minnkaði álitið á rithöfundinum,

þegar í ljós kom,  að hann var ekki aðeins frá Íslandi,

heldur að auki frá Vestmannaeyjum.

 Því var það að stjóra Sandeyjar þótti ekkert annað koma til greina,

en sýna Bjarna fulla virðingu með því,

að bjóða honum til lundaveiða,

en þar sagðist rithöfundurinn og kennarinn frá Eyjum vera á heimavelli.

 

Nú, 

 svo var lagt í hann og er þeir nálgast veiðistaðinn og þar var nokkuð flug á lunda.

Nú gerist það,

sem engan hafði órað fyrir.

Bjarni tekur á rás og um leið lyftir hann lundaháfnum eins hátt og líkami og handleggir

leyfa upp fyrir höfuð sér.

Þannig með háfinn í hæstu stöðu,  hleypur Bjarni svo hratt,  sem aðstæður leyfa og

virtist ætla að fanga lundagrey,

sem með það sama var floginn sína leið.

 

Stjóri Sandeyjar hafði snarstansað,

og horfði nú agndofa á aðferð veiðimannsins frá Eyjum og þessa nýstárlegu

veiðitækni,  sem hann varð þarna vitni að,  og auðvitað skilaði engum árangri.

 

 

Ekki leist Færeyingnum á að taka meiri áhættu með þessa nýstárlegu veiðitækni

Bjarna,

 og lauk þar með veiðiferð lundaveiðimannsins úr Eyjum,

fyrr en skyldi.