AÐ GERA "GRÍN" Á KOSTNAÐ ANNARRA.

 

 

 

Jú mikil ósköp,  þetta er Halldór Guðjónsson.
Á árunum áður var hann kennari og svo skólastjóri
við Barnaskólann í Vestmannaeyjum.

 

 

 

 

Eins og sést á myndbirtingu minni er hérna mynd af fyrrum skólastjóra

Barnaskólans í Eyjum,  þegar ég var ungur.

Kennari var hann hérna fyrstu 18 árin og í framhaldi varð hann svo skólastjóri í 17 ár.

Halldór var myndarmaður í sjón, 

en hitt leyfi leyfi ég mér að efast um,  að það hafi átt við  í raun.

 

 

Af hverju segi ég þetta um mann sem lifði háa elli og virtist í störfum sínum vera

gegn heill og góður maður.

 

 

Nú er það svo,

að nú má varla halla orði við börnin sem í skóla ganga í dag,  að þá sé ekki talað um

einelti.

 

Mín reynsla, 

þegar ég var í Barnaskóla Vestmannaeyja fyrir sextíu árum síðan og umræddur

Halldór var skólastjóri í honum,  upplifði ég það,

að hann skólastjórinn, 

  þegar við mættumst á göngum skólans,  þá ávarpaði hann mig ávallt,

"Þorkell þunni".

 

 

Ég sem barn gat illa mótmælt því sem ærlegur skólastjórinn sagði við mig ,

þannig að ég bar þessa byrði í hljóð.

Þrátt fyrir ungan aldur minn,  lagði ég þetta út þannig,  að ég væri lélegur nemandi í

hans augum,

sem var þó ekki raunin á,  því ég stóð mig ávallt vel í skólanum.

Kannski var þetta  viðurnefni úr fornbókunum,  sem honum þótti

sniðugt að nota  og mjög líklega hefur það svo verið í hans huga, góðlátlegt "grín" á

minn kostnað.

 

 

Samt er það svo,  hvort sem er í skólanum,  eða öðrum vettvangi lífsins,

skuli menn gæta tungu sinnar í nærveru sálar, 

sérlega ungum sálum. 

 Smá skeina getur orðið að stóru sári..   

 

 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 5.12.2012 kl. 12:03]

Góð færsla hjá þér Þorkell, og mikið rétt.  Aðgát skal höfð í nærveru sálar, og oft mættum við líta okkur nær, þegar við erum að slá um okkur með einhverjum frösum.  Þeir gætu sært og meitt, þó við gerum okkur ekki grein fyrir því sjálf.