Verkalýðsdagurinn.

Gott er að byrja 1. mai með tveimur stórkostlegum erindum úr kvæði eftir Stein Steinarr.

Verkamaður
Hann var eins og hver annar verkamaður,
í vinnufötum og slitnum skóm.
Hann var aldrei hryggur og aldrei glaður
og átti ekki nokkurn helgidóm.
Hann vann á eyrinni alla daga,
þegar einhveja vinnu var hægt að fá,
en konan sat heima að stoppa og staga
og stugga krökkunum til og frá.

Svo var það eitt sinn þann óra tíma,
að enga vinnu var hægt að fá.
hver dagur varð harðsótt og hatrömm glíma
við hungurvofuna, til og frá.
Þá ólgaði hatrið, sem öldur á sænum,
og auðvaldsins harðstjórum ristu þeir níð.
Og loksins kom að því þeir börðust í bænum,
um brauð handa sveltandi verkalýð.

Vonandi koma aldrei slíkir dagar sem Steinn lýsir hér í þessu magnaða kvæði, tímar atvinnuleysis og hungurs. En til þess er nú Verkalýðsdagurinn að við verkafólk sofnum ekki á verðinum um kjör okkar og velferð. Því miður sýnist mér við launafólk hafa allt of mikið  tapað stéttarvitund okkar og baráttuþreki. Enginn nennir neinu þrátt fyrir að margir hverjir lepji dauðann úr skel. Sagt er að 5000 börn á Íslandi séu undir fátæktarmörkum nú árið 2007 hjá þjóð sem er eitt  ríkasta land veraldar. Aldraðir og öryrkjar hafa það skítt og hafa haft uppi tilburði til framboðs til leiðréttingar á sínum bágu kjörum. Þeir einir sem hafa hagnast undanfarinn áratug eru fáir útvaldir einkavinir ríkisstjórnarinnar. 
Að lokum læt ég hér svo fylgja spakmæli sem einungis er tileinkað konum:

Járnið er hart, samt vinnur eldurinn það.
Eldurinn er sterkur, samt kæfir vatnið hann.
Vatnið er sterkt, en samt lætur sólin það gufa upp.
Sólin er sterk, en samt byrgja skýin hana.
Skýin eru sterk, en samt dregur jörðin þau að sér.
Jörðin er sterk, en maðurinn ræður þó yfir henni.
Maðurinn er sterkur, en sársaukinn sigrar hann samt.
Sársaukinn er sterkur, en samt deyfir vínið hann.
Vínið er sterkt, en þó sigrar svefninn það.
En sterkara en svefninn er konan.