Árni, Lúðvík og Róbert.

    Rétt áður en ég fer að sofa velti ég fyrir mér nokkrum atriðum sem varðar okkur Eyjamenn af afloknum kosningum hér í Suðurkjördæmi.  Þegar talað er um að enginn þingmaður sé kosinn  héðan úr Eyjum er nokkuð til í því. Þetta fólk sem telja má Eyjafólk og hafur komist á þing er ekki lengur búsett hér nema að nafninu til,  kanske þarf það nú ekki að vera neitt skilyrði, en samt virðist vera sem svo að taugin sem tengir fólk við heimabyggðina trosnar eftir að það hverfur héðan.  Skoðum árangur okkar þingmanna  síðustu kjörtímabil. Satt að segja finnst mér lítið hafa áunnist, því miður. Samgöngumál sem heitast brenna á okkur eru í litlu betra horfi en fyrir tuttugu árum síðan, því miður. Nú fyrir þessar kosningar lofuðu allir öllu og verður fróðlegt að fylgjast með hvað mun út úr því koma. Ég skírskota líka til þeirrar miklu fólksfækkunar hérna hjá okkur, en ekki gerist það af ástæðulausu að það gerist. Árni Johnsen sem menn setja mjög traust sitt á að muni eithvað gera fyrir okkur, kemur verulega laskaður út úr kosningunum, þar sem hans eigin flokksmenn hafna honum með miklum útsrikunum.  Allir vita afstöðu Lúðvíks til okkar Eyjamanna, hann vill ekki vera neinn karmellusækjandi fyrir okkur, og svo hann Róbert sem komst einfaldlega ekki inn á Alþingi, svo við getum lítils af honum vænst. Fyrst við getum ekki treyst á þessa innfæddu er þá ástæða til þess að aðrir þingmenn Suðurkjördæmis geri eitthvað betur fyrir okkur hérna í Eyjum?  Vonandi eru þetta órar einir sem engin rök eiga við að styðjast, en allavega  þess virði að velta fyrir sér.

22% strikuðu yfir Árna Johnsen