Reynslan sannar, að flestir læra ekki af reynslunni.

   Fróðlegt er að velta fyrir sér því sem við sjáum í dag  af framvindu mála hjá einstaka þjóðum heima fyrir svo og á alþjóða vetvangi. Áhugaverðast er að skoða  Bandaríkin  og forseta þeirra, Geores W Bush og gera  samanburð á honum og gamal kunnum leiðtoga  og kringumstæðum sem urðu þess valdandi, að "hann" varð slíkur áhrifavaldur á sínum tíma, hér á ég við Adolf Hitler. Kanske engin tilviljun að nefna þessa tvo herramenn í sömu andrá þar sem báðir eiga það sameiginlegt,-  alræði  yfir þegnum sínum. 

   Margir halda því fram að Hitler hafi togað hóp með sér á asnaeyrunum - landa sína - með lævísi sinni og málsnilld. Þetta varpar allri sökinni á Hitler eins og hentugt má kalla - og það er nákvæmlega eins og flestir vildu hafa það. En Hitler gat ekkert aðhafst án samstarfs, stuðnings og þjállar undirgefni milljóna manna. - Það er nefnilega samvitundin sem braut frjóan akur fyrir vöxt nasistahreyfingarinnar. Hitler greip tækifærið, en hann bjó það ekki til.
   Ógnir Hitlersupplifunarinnar voru ekki að hann framdi þær á mannkyninu, heldur að mannkynið leyfði honum að gera það. - Undrunarefni er ekki aðeins að Hitler gekk fram á sjónarsviðið, heldur líka hve margir fylgdu honum. Svívirðan er ekki aðeins sú að hann drap milljónir gyðinga, heldur að það þurfti að drepa milljónir gyðinga áður en Hitler var stöðvaður.  Hitler var skapaður af okkur og steig upp úr samvitund okkar og hefði ekki getað verið til án hennar. - Seint og um síðir komst veröldin að þeirri niðurstöðu að Hitler hafði rangt fyrir sér. Það er að segja að þjóðir heims lögðu nýtt mat á hverjar þær eru, og hverjar þær kjósa að vera, miðað við  Hitlersupplifuninna. - Er fráleitt að finna  samhljóm milli þess sem er í dag og gerðist fyrir áratugum síðan?

Edwards segir „hryðjuverkastríðið“ einungis slagorð Bush-stjórnarinnar