VANRÆKSLA.

Mikill hluti ógæfu okkar á rót sína að rekja til þess, að við höfum vanrækt að nota tækifæri þau, sem legið hafa fyrir fótum okkar á umliðnum tímum.  Við höfum dregið það til morgundagsins, sem við hefðum átt að gera deginum áður, og eftir á hvetur meðvitundin okkur með bitrustu óánægju.  Hversu margir eru þeir, sem eftir á segja í angist hjarta síns: æ, ef ég hefði vitað þetta fyrir í gær, þá hefði eigi svona farið.
Það er litlu við þetta að bæta öðru en þeirri staðreynd, að í gegn um kvótakerfið hefur myndast stétt manna sem hafa fjöregg margra byggðarlaga í höndum sér. Það minnir óneitanlega á að hér áður fyrr, einmitt í smærri samfélögum út á landi , höfðu einn, tveir eða þrír aðilar öll ráð fólks í hendi sinni, hvort menn fengu vinnu og eitthvað sér til lífsviðurværis. Sorglegt, þegar skoðaðar eru þessar staðreyndir, þá skuli núna í dag vera uppi sömu aðstæður á landsbyggðinni og voru fyrir 60-70 árum síðan.    

Vandinn í sjávarútvegi eitt helsta úrlausnarefnið nú