SANNLEIKURINN ER SAGNA BESTUR.

Yfirburðir sannleikans eru í því fólgnir,

 að skoðun eða kenning,

sem er rétt eða sönn,

má bæla niður í svipinn,

eða oftar en einu sinni,

eða mörgum sinnum,

en að lokum rís sannleikurinn upp með makt og veldi,

borinn fram til sigurs af nýjum mönnum,

og stenst allar ofsóknir. 

Mótmæla aðdróttunum um kvótasvindl

Athugasemdir

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 8.7.2007 kl. 15:11]

Miðað við umræðu og viðurkenningu ótal sjómanna, þá held ég að Agnes hafi einungis talað mjög varlega um hversu alvarlegt brottkast og önnur lagabrot eru stunduð í þessum bransa.

 Hvernig væri að sjómenn/útgerðarmenn fari að virða auðlind landsmanna, fiskinn í sjónum, og hætti að landa fram hjá vigt sem og kasta burt aflanum sem þóknast þeim ekki sökum stærðar fiskjarins sem hent er.

Þetta er bara nauðgun á landsmönnum öllum að virða ekki lög og rétt hérna. Sömu menn og vilja réttlæta þennan þjófnað hrópa hátt ef stúlku er nauðgað eða einhver barinn til óbóta. Wake up - þetta er engu skárra. Þetta brottkast og afli framhjá vigt er hreinn þjófnaður og skerðir , eins og ljóst er orðið, lífskjör alls almennings á landinu.

[Þorkell Sigurjónsson, 8.7.2007 kl. 19:27]

Gott innlegg frá Predikaranum. En það er í mínum huga svindl aldarinnar, að fáir útvaldir útgerðarmenn skuli ráðskast með aflaheimildirnar sem sína eign. Hvað með alla þá sem hafa hætt veiðum og farið úr greininni með hundruð milljóna eða milljarða króna. Hvar í veröldinni gerast slíkir hlutir, nema kannski í einræðisríkjum. Þar af leiðir að maður hugsar sem svo, hvað gerir flokkur sem kennir sig við réttlæti og jafnaðarmennsku? Maður nefnir nú ekki flokkinn sem kennir sig við sjálfstæði einstaklingsins. Svo er með ólíkindum að lesa um kvartanir  sumra þingmanna um of mikla skerðingu kvótans, manna sem nú vakna við vondan draum, að útgerðin hefur   skilið við auðlindina eins og sviðna jörð, Þessir sömu þingmenn hefðu ef til vill átt að vinna sína heimavinnu, þá væri kannski ekki svona lomið fyrir auðlindinn.   

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 8.7.2007 kl. 22:09]

Ég er reyndar ekki sammála þér um hver fer með kvótann. Það er allt annar handleggur og í raun önnur umræða.

Við skulum ekki gleyma að þegar kerfið var sett á höfðu allir haft frjálsan aðgang að því að veiða upp úr sjó - með skelfilegum afleiðingum.

Þeir sem höfðu lagt fé sitt í togara, veiðarfæri ráða sjómenn o.s.frv. auk náttúrulega áhættu sem enginn bjargaði þeim úr ef illa fór, veiðireynsla þeirra undanfarin x ár þar á undan var metin þeim sem hlutfall á móti öllum öðrum sem höfðu veitt á sama tíma. Þannig fannst prósenta af leyfðu hámarki sem hver mátti veiða af hverri tegund eftir að búið var að ákveða hámarks tonnafjölda sem veiða mátti. Einhvers staðar varð að byrja og var þetta sennilega skynsamasta og um leið sú sanngjarnasta sem hægt var að nota.  Að sjálfsögðu eru það verðmæti að hafa ákveðna prósentutölu sem leyfða veiði, en þeir sem hana fengu höfðu svo sannarlega unnið sér inn fyrir henni. Við skulum ekki gleyma því að á þessum árum var útgerð víðast hvar á horriminni, enda allt of mörg skip að veiða of lítinn afla svo að hvert skip um  sig væri að veiða á hagkvæman hátt. Auðvitað kemst á hagræði í framhaldi af því að þeir sem ekki gátu veitt á hagkvæman hátt selja frá sér veiðiheimildina til þess sem getur af ýmsum ástæðum veitt þannig að hagur verði af. Allir græða!

Þetta tal um gróða og annað lít ég á sem séríslenskt nöldur og kannski einfaldlega öfund. Er þá að sama skapi slæmt að Björgólfarnir græddu á markaðsaðstæðum í Rússlandi á sínum tíma og gátu hagnast enn meira með ráðdeild og hugviti í viðskiptum ? Er þá Jón Helgi í Byko, Krónunni  og Nóatúni að stela einhverju af okkur viðskiptavinum sínum af því að honum tekst að reka verslanir sínar þannig að allir gafi hag af ? Nei þetta eykur allt saman þjóðarhag og gefur fleiri krónur í ríkissjóð, sem reyndar hefur heldur aldrei staðið betur, og hefur heldur aldrei skuldað minna.

Nei, við íslendingar eigum svo sannarlega fiskiauðlindina í hafinu. Það sést best nú þegar Sjávarútvegsráðherra sker niður heildarveiðiheimildirnar í umboði okkar til þess að passa upp á eign okkar að hún rýrist ekki meir en komið er eða hverfi.