GJÖFIN.

Þegar við sem erum á besta aldri, sextíu og fimm og eldri lesum um hvað fólk getur verið andstyggilegt hvert við annað kemur þessi kveðskapur eftir Úlf Ragnarsson í hugann:

Ég veit ekki hvort þú hefur,

huga þinn við það fest.

Að fegursta gjöfin sem þú gefur.

er gjöfin sem varla sést.


Ástúð í andartaki,

augað sem glaðlega hlær,

hlýja í handartaki,

hjarta sem örar slær.


Allt sem þú hugsar í hljóði,

heimurinn breytir til.

Gef þú úr sálarsjóði,

Sakleysi, fegurð og yl.

 

Ofbeldi gagnvart eldra fólki algengt í Japan

Athugasemdir

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 22.9.2007 kl. 23:01]

Yndislegt..ég átti þeirri gæfu að fagna að kynnast Úlfi Ragnarssyni  nokkuð vel og hef miklar mætur á honum og hans visku. á eftir hann lítið kver og tók einu sinni við  hann viðtal og heimsótti hann á stundum og þá sagði hann mér merkilega hluti sem ég bý enn að.

[Svava frá Strandbergi , 3.10.2007 kl. 01:54]

Hver var þessi Úlfur Ragnarsson, Keli? Gaf hann út ljóðabækur? Mér finnst þetta mjög fallegt ljóð. Ég varð einmitt fyrir svona reynslu í dag að finna hlýju frá  ókunnum manni og fá frá honum, fallegt bros og það yljaði svo sannarelega.

Þetta ljóð hans Úlfs minnir mig á ljóð sem ég held uppá eftir Einar Ben.

Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt
aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Hve oft leyndist strengur í brjósti sem brast
við biturt andsvar gefið án saka.
Hve iðrar margt lífið eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.