MARGT ER LÍKT MEÐ SKYLDUM.

12.10.2007 | 15:02

MARGT ER LÍKT MEÐ SKYLDUM.

Nú þegar orrahríðin í Borgarstjórn Reykjavíkur hefur staði sem hæst hafa komið í ljós ýmsar forvitnilegar hliðar fólksins sem staðið hefur í eldlínunni. Svona til gamans fyrir mig og vonandi aðra, stikla ég á stóru úr formála bókarinnar um Hryggleysingjanna og getur fólk séð að munur á milli manns og þeirra smæstu sem margir álíta að hafi enga tilfinningu um ótta, hungur, árásarhneigð eða kynferðislöngun er ekki rétt,en virðast svo sannarlega hafa hvert sín einkenni líkt og við mannfólkið.

Slöngvivaðskóngulóin, sem er örsmá og veiðir náttfiðrildi með því að sveifla silkiþræði með límkenndum hnúði á endanum þegar fiðrildi nálgast. Myndatökumaðurinn kynnti mig fyrir þeim hverri og einni. Þessi, er afskaplega feimin. Örlítill titringur nægði til að hún drægi að sér lappirnar og biði hreyfingarlaus sama hversu náttfiðrildið kom nærri. Og þessi bregst við á sama hátt ef ljósið er of skært. Sú þriðja lét sig ljósið engu skipta en var óútreiknanleg - stundum veiddi hún og stundum alls ekki. En sú fjórða sveiflaði slönguvaðnum í hvert sinn sem fiðrildi nálgaðist, sama hversu mett hún var og sama hve ljósið skein skært, og yfirleitt hremmdi hún bráð sína. - Þessi dýr höfðu hvert sín persónueinkenni þó þau væru einungis á stærð við hálfa fingurnögl.