JÓHANNA, HVAR ERU EFNDIRNAR ?

Að gefnu tilefni tek ég mér það bessaleyfi, að birta ágæta grein í Mbl í dag eftir Karl Jóhann Ormsson, en henni er beint til félagsmálaráðherra, Jóhönnu Sigurðardóttir:

Jóhanna, hvar eru efndirnar?

Áður en Jóhanna Sigurðardóttir komst í embætti félagsmálaráðherra hafði hún uppi stór orð á þingi, og bara alls staðar sem hún komst í fjölmiðla, um að hækka þyrfti laun aldraðra, ekki seinna en strax í dag.

Nú er hún komin í embætti og spurningin er hvar eru efndirnar sem höfð voru stór orð um, sérstaklega á þingi fyrir kosningar?

   Er ekki hægt að segja um Jóhönnu eins og fleiri, það er alveg sama hvar menn eru í flokki. Það er ekkert að marka stóru orðin, það verður að efna þau, fólk lifir ekki á loforðum.

Nú vill svo til að aldraðir eru ekki kröfuharður hópur, þetta kannski vita þingmenn og láta því nægja að tala.

Allt jafnréttistal Jóhönnu og fleiri gengur út á að koma með ný og ný frumvörp og ættu að vita að það er ekki nóg, þegar þeim er ekki fylgt eftir.

Við hjónin erum bæði með lífshættulega sjúkdóma, það er ekki Jóhönnu að kenna, en við höfum von um að lifa næstu kosningar.

Kaldhæðnislegt er að fá launaumslagið sitt inn um lúguna og sjá svo að launin eru tíu þúsund krónum lægri en við síðustu mánaðarmót.

Þátturinn Silfur Egils kemur í sjónvarpinu þar sem rætt er um frumvarp Jóhönnu um jafnrétti. Um leið er kastað inn um póstlúguna Fréttablaðinu(óbeðið) þar trónar á forsíðu stórfrétt, offita aldraðra áhyggjuefni.

Tek undir það sem fram kemur í greininni hans Karls og  vonandi verður hún til þess, að félagmálaráðherra láti hendur standa fram úr ermum fyrr en seinna.

 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 7.11.2007 kl. 23:46]

Já við skulum vona að svo verði.  Það er til skammar hvernig farið er með eldri borgara þessa lands.