AÐ HVERFA TIL FORTÍÐAR.

 

Kannski er nú komið að þeim tímamótum,

að við Íslendingar leitum til upprunans, þ.e.a.s.

förum að prjóna og tína fjallagrös.

Lengi hefur vissum stjórnmálaflokki verið núið það um nasir

og gert að honum grín,

að það eina, sem þeir leggðu til landsmálanna

væri það að við hyrfum til fortíðar.

Nú virðist svo komið og kannski var það ekki svo vitlaust

hjá þeim allavega eins og staðan er í dag.

Ullarpeysur, sokkar vettlingar og húfur gætu orðið stór

útvegur hjá okkur.

Sjálfsagt þyrfti að koma á námskeiðum í að prjóna þar

sem færri en fleiri kunna  þá list.

Eitthvað er um að fjallagrös séu tínd og notuð í ýmsan hátt,

en sjálfsaft má betur gera í þeim efnum.

Nú er bara að hefjast handa.

 

Dorrit bjartsýn á framtíðina

Athugasemdir

[Þorkell Sigurjónsson, 18.10.2008 kl. 13:48]

Satt segir þú Bb, en ætli nokkur fatti hverjir það voru sem undirbjuggu jarðvegin fyrir útrásarvíkingana?

[þorvaldur Hermannsson, 18.10.2008 kl. 21:20]

Hendin er alveg að komast í lag þannig að það stittist í sjómenskuna kv

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 20.10.2008 kl. 19:31]

Ég hef nú aldrei horfið frá fortíðinni hvað þetta snertir, nema ég les eigi fjallagrös hugnast þau ekki, læt Steingrími vini mínum J Sigfússyni þá ánægju eftir.
Ullarvörur hafa nú ekki hingað til fært okkur mikið í kassann, en enga konu né unglingsstúlku þekki ég hér norðan heiða sem kann ekki til prjóna og heklsverka.
Kveðja Milla.

[Ransu, 21.10.2008 kl. 15:49]

Þetta er spurning um að halda áfram til fortíðar.

Það er ekkert afturhald í neinu nema að halda fast í ný-frjálshyggjuna.