Á MILLI LANDS OG VESTMANNAEYJA Á SÍÐUSTU ÖLD.

 

Þar sem nú nálgast óðfluga sú merkilega stund,  að fólks og

vöruflutningar milli Eyja og lands verði orðin staðreynd er ekki úr vegi,

að birta hér mynd af því,  þegar bloggari síðunnar tók land í

Landeyjarfjöru fyrir nákvæmlega 62 árum síðan.

 

 

Umræðan í sumar einkenndist mjög af því hver hefði orðið fyrstur,

að taka land í ófullgerðri höfn við Landeyjarsand.

En  í dag fækkar þeim óðum sem sigldu með Skaftfellingi og tóku land

í Landeyjarfjöru á litlum árabáti og má segja að þar hafi bloggari

þessarar síðu öðlast fyrsta sætið í keppni,  að landtöku við

Bakkafjöruna.

En þannig var þetta,  þegar bloggari fór ásamt móður sinni til lækninga

á því herrans ári 1947.

Í dag þætti þetta nokkuð frumstæður ferða máti,  en svona var þetta

 þá og sennilega fáir sem gerðu sér hann núna að góðu.  

 

Og nú ætla ég með lesandann ennþá lengra aftur í tímann,

eða 1905 þegar afi minn, Þorkell Guðmundsson sem lengi var bóndi

að Markarskarði Hvolhreppi,  hvernig hann og allir þeir fjölmörgu,

sem komu hingað á vetravertíð til Eyja.

Afi minn Þorkell Guðmundsson ásamt dóttursyni sínum, Viktori Sigurjónssyni
og er myndin tekin 1936.

Afi minn flutti hingað til Vestmannaeyja,  ásamt dóttur sinni

Önnu Guðrúni (móðir bloggara síðunnar) árið 1929,

en þá var hún 17 ára gömul.

Anna Guðrún Þorkelsdóttir ásamt syni sínum Viktori Sigurjónssyni
árið 1937.  Takið eftir hártískunni á þessum tíma!

Eins og áður sagði fer hér frásögn Þorkels afa míns skráð af

Einari Sigurðssyni (Einari ríka) í riti hans "Gamalt og nýtt" frá árinu 

1950 á flutningi fólks og vörum milli lands og Eyja:

 

Vorið 1905 rétt um lokin fékk Þorkell áraskipið Frið,  sem hann hafði

róið á á vertíðinni sem var þá nýlokið og fékk skipið leigt

til landferða.

 

 

Hann fór þá með allan vertíðarhlut sinn á skipinu,  þorskinn mestmegnis

saltaðan,  8 þorskhausabagga,  því allir hausar voru hirtir,

2 anker af lýsi,  hrogn í pokum,  ýsu,  keilu,  steinbít og annan ruslfisk,

sem einu nafni var nefndur "tros"

Leigan var 25 krónur fyrir 4 ferðir.

Í fyrstu ferðinni voru 32 menn með fyrir utan fasta skipsmenn.

Voru þetta vertíðarmenn,  sem höfðu verið úti í Eyjum um veturinn.

Greiddi hver maður krónu fyrir farið upp.

Halldór í Álftarhóli var fenginn sem formaður í þessar ferðir.

Siðastu ferðina fóru þeir ekki nema 5 út í Eyjar og var það

hin síðasta ferð Friðs,  því skipið var orði gamalt og á þessum tíma

voru vélbátar að ryðja sér til rúms í

Vestmanneyjum.  Geta má um það til gamans,  að þessa vertíð

orti Erlendur Árnason frá Gilsbakka vísur um skipverja.

Afi minn var mikill neftóbaksmaður og þess vegna varð þessi vísa til:

Í austurrúmi á ölduskúmi

situr Þorkell,

flestra fyrirtak,

fjarska óspar á neftóbak.

 

Nokkuð sýnis mér að blessaður karlinn hann afi minn

hafi farið með nokkurn hagnað út úr leigu og flutningi í

Landeyjar sand á síðustu öld.