FÁTÆKLEGUR HÁTÍÐARVERÐUR.

 

Móðurást,
olíumálverk eftir Gísla Þorsteinsson, Laufási.

Hér segir kona frá atviki úr uppvexti sínum.

 

Sem barn var ég á bæ einum í Norðfirði.  Þá voru hörð ár og oft

búsvelta á vorin,

enda barðist þjóðin í bökkum fjárhagslega og fáum gekk of vel

að afla brýnustu nauðsynja.

 

Ég hefi líklega verið á fimmta ári,

þegar fólkið fór allt til kirkju á páskum.

Við vorum ein fjögur börn á líku reki,  sem skilin voru eftir heima.

Lítið hefur þá víst verið til matar,  því við fengum ekki annað en dálitla

bót hvert af hráu hörðu,  ólituðu skinni og ofurlitla lýsislögg í potti,

þar til fólkið kom heim aftur.

 

Drápum við bótinni ofan í lýsislöggina,  sleiktum af henni og tuggðum

þannig að lokum skinnbótina upp til agna.

 

Man ég alla ævi,

hvað við vorum kát og krummaleg yfir þessum fátæklega verði,

þegar við hoppuðum kringum pottinn,

hvert með sína skinnbótina á eldhúsgólfinu að drepa ofan í lýsið og

smjatta.

 

Frá atviki þessu munu vera um eitthundrað og fimmtíu ár og

kemur úr bók, 

 "Leiftur frá liðnum öldum."

 

 

 

 

Neyðin mikil í samfélaginu

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson, 2.12.2009 kl. 07:56]

Já þarna liggur hundurinn grafinn hvernig skilgreinum við fátækt í dag?