SÉRSTÆÐUR MAÐUR HANN SIGURÐUR !

 

Í bókinni "Ljós í rófunni" eftir Stefán Jónsson fyrrum útvarps og

fréttamann er fjallað um mann einn,  sem fólk á miðjum aldri í dag

man eftir,  Sigurður Berndsen.

Bloggari síðunnar man eftir manni þessum í gegn um blöð og útvarp

á árunum áður.

Oftast var hann úthrópaður af alþjóð,  sem okrari.  Hann  lánaði

mönnum peninga og þótti taka háa vexti,  sem reyndar þætti

bara lítið  miðað við vexti banka og sparisjóða,  í dag.

Einnig gerði hann mönnum greiða,  þegar viðkomandi vantaði áfengi.  

En gefum Stefáni Jónssyni orðið:

 

- Sigurður Berndsen fésýslumaður var þjóðkunnur maður af auðlegð

sinni og söfnun hennar.

Ég kynntist honum þannig,

að hann lánaði mér peninga og vildi hvorki taka kvittun né vexti.

Hann hélt áfram að koma mér á óvart til æviloka.-

 

- Ég spurði hann einu sinni hvort rétt væri hermt eftir honum,

að það dygði ekki annað en fá strangheiðarlegan mann ef maður

ætlaði að láta kveikja í húsi fyrir sig.

 Já,  drengur minn

og kúnstin er nefnilega sú,   að vera svo svívirðilega opinskár,

að enginn fari að trúa manni af ótta við,

að verða að athlægi. - 

 

- Hann, var góður við börn og talaði blíðlega við timbraða,

en hann hafði enga trú á framhaldslífinu.-

 

- Móðir mín gekk með mig eins og hvern annan sjúkdóm sem faðir minn

smitaði hana af og hún varð því fegnust,

 þegar henni batnaði.

Eftir það sá hún mig ekki fyrr en ég var 18 ára.

Þá kom hún til mín að fá peninga.-

 

- Einu sinni,  þegar hann seldi brennivín á Bergstaðastígnum,

bankaði upp á hjá honum maður og bað um hálfflösku.

 

 

Jón "sinnep" alsæll með brjóstbirtuna.

 

Sigurður rétti flöskuna út um gatið á hurðinni og kúnninn

sagði um leið og hann tók við vörunni,

að hann væri peningalaus.

Sigurður yrði að lána sér flöskuna,  enda væru þeir frændur.

Sigurður sagðist hafa glaðst við og sagði:

Nú,  hvað er þetta,  erum við frændur.

Ef ég hefði vitað það þá hefði ég haft það

heilflösku, - réttu mér pelann,  drengur minn. -

Maðurinn rétti honum flöskuna og Sigurður skellti aftur lúgunni,

skellihlæjandi. -