OFT VELTIR LÍTIL ÞÚFA ......

 

 

 

Eftir  langa pásu frá blogginu sest ég loks niður með  harmkvælum þó

til þess,

 að setja niður örfáar línur.

 

Undanfarna viku hefi ég aðeins verið  hálfur maður og illa það.

Jú,  og hvernig í ósköpunum skyldi  nú standa á því?

 

 Annan laugardag hér frá,

  þegar við Íslendingar háðum harða keppni

í handbolta við Frakka,   þótti mér upplagt að fara út að ganga eins og ég geri

svo oft.

Ekki tókst nú betur til en svo,  að ég "féll" á hálkubletti í nokkurri brekku og hægri

fóturinn bögglaðis undir mér. 

 

Með miklum herkjum komst ég heim og í kjölfarið bólgnað fóturinn svo hressilega,

að annað eins hefur ekki sést í manna minnum áður.

 

Ekki fór ég nú samt til læknis  en hafði samband við frænda minn og bað um

læknisfræðileg ráð.

Þau voru hefðbundin,  eins og kæling og að hafa hátt undir laskaða fætinum

sem nú var orðinn svo gildur, 

sem gamall símastaur.

Ósennilegt þótti doktornum,

 að um brot væri að ræða, því ég hafði gengið heim frá slysstaðnum.

Heppinn var ég,   að ég átti verkjalyf sem ég tók fyrstu sólahringana og gerði það

mér lífið bærilegra, því sársaukinn var ærinn.

 

Lærdómurinn af þessari þrautagöngu minni er sá,

að fara aldrei í göngu nema vel skóaður og helst "járnaður"

og taka ávallt með sé farsímann.

 

Fyrir mig,  sem kominn er á besta aldurinn er það bara ekki

aftur tekið að laskast,   jafnvel brotna og verða af þeirri lífsfyllingu að fara út  að

ganga.

 

Annað er það,

 

hversu erfitt það getur verið að vera einn og hafa ekki neina hjálp eða aðstoð

frá maka sínum.

Ég er svo heppinn að eiga góðan son,

 sem hefur verið mér ómetanleg stoð og stytta þessa s.l. viku og 

satt best að segja

vil ég ekki hugsa þá hugsun til enda,  ef enginn sonur hefði verið til staðar til

að hjálpað pabba gamla.

 

 

Þar sem ég er nú orðinn ansi þreyttur í fætinum að sitja hérna við tölvuborðið,

læt ég þetta nægja í bráð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Sólveig Adólfsdóttir (IP-tala skráð) 12.2.2010 kl. 17:47]

Blessaður Keli

Leitt að heyra af þér en vonandi fer þetta að lagast.

Kv.Dolly