SAMGÖNGULEYSI MILLI EYJA OG LANDS FYRIR TVEIMUR ÖLDUM.

 

 

 

Annáll 19. aldar er bók sem innheldur ýmislegt fróðlegt og skemmtilegt frá liðinni tíð.

Nákvæmlega fyrir tvöhundruð árum, 

 eða árið 1810 segir frá árferði á því nýbyrjaða ári.

Veturinn góður um eystri hluta Norðlendingafjórðungs,  þyngri um Skagafjörð,

erfiður í Húnaþingi og því framar er sunnar kom.

Gjörði peningsfelli í Árness- og Rangárvallasýslum og um Austurland.

Vorið árið 1810 mátti kallast gott.

Haustið rigningarsamt og síðan hart til jóla en góð hláka undir árslok.

Fiskafli góður um vorið undir Jökli og í flestum veiðistöðum syðra;

var því mikið af fiski flutt norður um sumarið.

Greinilegt er af lýsingu árferðis ársins 1810,  að það hefur árað prýðilega til lands og

sjávar.

Svo segir hér frá þann 9. september hafi Halldór Jakobsson fyrrum sýslumaður í

Strandasýslu látist.

Honum var árið 1757 veitt Vestmannaeyjasýsla.

Þegar hann var sýsli í Strandasýslu var honum vikið frá embætti 1764 út af fangahaldi

Eyvindar útileguþjófs,  konu hans Höllu og Halldóri Ásgrímssonar er öll struku.

Ég velti því fyrir mér hvort þessi umræddi Halldór geti verið forfaðir

Halldórs Ásgrímssonar fyrrverandi Framsóknar formanns,  allavega kæmi það nú

ekkert sérstaklega á óvart,  eða hvað?

Svo segir hér frá að prestar dóu þetta ágæta ár 1810,  því þeir geta dáið líka eins og

annað fólk?

Nú,  þann 10. september þetta ár lést séra Jón Arason prestur að Ofanleiti í

Vestmannaeyjum, 30 ára, útskrifaður úr Reykjavíkurskóla 1801,  vígður

aðstoðarprestur föður síns 1805 og fékk það brauð 1809.

Þá er hann dó,

var gæftaleysi svo mikið,  að ekki varð komist til lands,

og kom þá Bjarni bóndi þar í eyjunum bréfi í stokk er bar lát hans til lands.

Núna árið 2010 tvö hundruð árum seinna gera menn hér í Eyjum sér vonir um,

að ferðir í Eyjafjallasandinn verði allt að sex á hverjum degi og sýnir hversu mikil

bylting hefur orðið á samgöngum

 milli lands og Eyja.