HANN DAVÍÐ ODDSSON ER SEXTUGUR Í DAG.

Þegar merk tímamót verða í lífi fólks eins og  það, að veða sextugur er ástæða til, að óska þeim hinum sama til hamingju. Samt, allavega frá mínum bæjardyrum séð finnst mér það ekki ástæða til hátíðarhalda. Þar virðumst við Davíð sammála, þegar hann talar um "hófstillt afmæli" í Fréttablaðinu í dag og sennilega eitt af fáu þar sem við Davíð eru á sama máli.

 Á þriðja áratug hefur kappinn verið áhrifavaldur í okkar samfélagi hér á Íslandi. Fyrst sem borgarstjóri, forsætisráðherra og nú seðlabankastjóri. Ekki ætla ég mér, að kryfja hans gjörðir, hvort þær hafa verið til góðs eða ills. En hitt er vitað, að flokksmenn Davíðs hafa ekki komist upp með neinn moðreyk og orðið að sitja og standa eins og honum hefur þóknast.

Þar hefi ég verið hrifinn af Davíð, en þar sem ég hefi verið skammaður fyrir, að líkja okkar ráðamönnum við mestu leiðtoga heimsins, þrátt fyrir, að þar sé ekki leiðum að líkjast ætla ég mér ekki að nefna á nafn erlenda leiðtoga, sem mér finnst Davíð líkjast af stjórnsemi og visku.

Ég ætla aðeins að vona, að Davíð Oddssyni endist líf og heilsa lengi enn. Ég sem skrifa þennan pistil þekki Davíð ekki persónulega nema í gegn um fölmiðla og eigum fátt sameiginlegt ekki einu sinni, að tilheyra sama flokki, en allir vita að hann er Sjálfsstæðisflokksmaður, en ég er óflokksbundinn.

Að lokum þetta:  Sagt er, að frændur séu frændum verstir, en það vil ég ekki láta sannast hérna og óska því Davíð Oddsyni innilega til hamingju með daginn.