LEYFIÐ FYLLIBYTTUNUM AÐ KOMA TIL MÍN.

 

Smá frétt vakti athygli mína í Fréttablaðinu

í dag.

"Leggur til að Kaffi Stígur verði vínlaus."

Í framhaldinu segist eigandinn fara á hausinn fái hann ekki áfram leyfi.

Á Kaffi stíg séu bara venjulegar fyllibyttur

sem einhvers staðar þurfi að fá að drekka.

Maður kemst við af hugulsemi eigandans,  þegar hann segir þannig frá

og hann muni  líklega fara á "hausinn" gæti átt við fleiri og þá á ég við 

"Ríkið"þar yrði sjálfsagt

"skarð fyrir skildi"

ef þeir hefðu ekki á hendi , að selja og dreifa áfengi um landið.

Þannig að ég skil ekki alveg hvort það breyti einhverju hjá

Heilbrigðisnefnd Reykjavíkur og heildarstefnunni í áfengismálum okkar

 Íslendinga, þótt lokað yrði fyrir lekann á

 Stíg. 

En eins og Jesús sagði forðum

"leyfið börnunum að koma til mín",

þá gæti Hjálmar eigandi Stígs sagt:

"Leyfið fyllibyttunum að koma til mín"

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 17.7.2008 kl. 19:34]

Hann á alveg örugglega nóg af peningum þessi Hjálmar, er ekki alveg að skilja þetta er þá þetta kaffihús bara fyrir þá sem eru fyllibyttur.?

Kveðja til þín.
Milla.

[Þorkell Sigurjónsson, 17.7.2008 kl. 21:55]

Já Guðrún mín, svo er að skilja. Kveðja.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 18.7.2008 kl. 09:58]

Ja hérna maður er nú svo grænn, vissi ekki af þessu, ég spyr nú eins og asni:
,, Hafa þeir sem hallloka fara í lífinu sínu, ráð á að kaupa sér bjór og vín á veitingastað?"
Þegar ég var yngri, voru náttúrlega til ógæfumenn í henni Reykjavík,
Þeir stóðu yfirleitt fyrir utan vinnustaðinn hans afa, og hann gaf þeim ætíð 20 kr.
og áttu þeir að kaupa sér mat í hafnarmatsölustað sem var beint á móti
Sænska frystihúsinu, en þessar elskur fóru beint í ríkið aðeins innar á Skúlagötunni og keyptu sér kokka, maturinn var aukaatriði.
Þegar afi komst að þessu keypti hann ásamt öðrum manni festa áskrift í mat handa þeim, þeir fengu þá eitthvað að borða, þetta var vinalegasta fólk, ég spjallaði ætið við þau er ég fór til pabba í vinnuna, þau lágu nefnilega ætíð í djúpum grunni sem var þar sem Seðlabankinn stendur núna, " Skondið"
Æ nú er ég búin að tala frá mér allt vit, en ég gleymi mér ætíð við svona upprifjun.
Kveðja til þín Þorkell og gangi þér ævilega vel
Milla.