AÐ VAKNA TIL LÍFSINS.

30.10.2008 | 12:16

Að verða fyrir 85% vergri "vakningu" í nótt þykir mér tíðindum sæta
fyrir mig.
Og hvernig lýsir nú þessi "vakning" sér hjá mér.
Jú,
síðustu tvö ár í vinnunni hafa verið mér mjög erfið þannig,
að ég kvíði fyrir og er vansæll, þegar vinna hefst og oftar en ekki
slæmur í maganum vegna kvíða.
Martröð og áhyggjur þá viku, sem ég ekki er að vinna eru fylgifiskar,
sem fylgja mér eins og skugginn og hafa eitrað mitt líf.

Þunglyndi hefur á mig herjað og hefi ég verið frá vinnu vikum
saman vegna þess.
Fráfall konu minnar í sumar var og er það erfiðasta, sem ég hefi gengið
í gegn um.
Og til að bæta gráu ofaná svart flúði ég á náðir Bakkusar.
Tvisvar í sumar hefi ég leitað mér hjálpar á sjúkrahúsinu Vogi
í baráttu minni við Alkahólið og afleiðingar þess.
Læknir minn hefur úrskurðað mig alls ófæran til að stunda hverskonar
vinnu næstu mánuðina.
Svar mitt og viðbrögð voru í fyrstu fálmkennd við öllum þessum
ósköpum, sem á mér hafa dunið undanfarið.
Nema það, að ég hefi snúið mér til "æðri máttar" og sé hann fyrir mér,
sem Guð, sem í barnæsku minni var með sítt hár og skegg, silfurgrátt.
Til hans hefi ég beðið um þrek og hjálp í mínum vanmætti og í
morgunn vaknaði ég snemma, aldrei slíku vant.
Og þið skuluð trúa því, að ég var uppfullur af óskiljanlegu þreki
og bjartsýni á lífið.
Þannig, að nú hefi ég blásið til sóknar og er sannfærður um það,
að Guð minn hefur verið hér að verki og hans leiðsögn ætla ég að
fylgja.

Eins og vinsælt er, að segja í fótboltanum;

"sókn er besta vörnin."