VESTIÐ HANS KJARVALS.

 

Kjarval kvað hafa komið að máli við við konu þá,  sem gerir hreint hjá

honum og beðið hana að útvega sér prjónavesti.

Konan spurði,  hvort hún mætti ekki sjálf prjóna fyrir hann vesti,

og tók Kjarval því feginsamlega.

Skömmu seinna kom konan með vestið,  og spurði þá Kjarval hvað það

kostaði.

Ekki kvaðst konan geta selt honum þetta,  því að hann hefði sér svo

margan greiðan gert um dagana.

Ekki vildi þó Kjarval fallast á þennan kaupskap og bauð konunni að velja

sér þá einhverja mynd,  sem hér væri inni,  en úr mörgu var að velja.

Konan kaus sér litla mynd er lét lítið yfir sér,

en var forkunnarfögur.

Kjarval færðist í fyrstu undan að afhenda konunni þessa mynd,

því að hér væri um margar stærri og verðmeiri myndir að ræða.

En er konan sat við sinn keip,  lét hann þó til leiðast og afhenti henni

myndina. - en þess verður að geta um leið,

að að þessa mynd var lyfsali í Reykjavík nýbúinn að kaupa og borga

háu verði,  þó að hann hefði ekki komið því í verk að koma henni heim til

sín.

Svo fór konan með myndina sína,  en Kjarval smokraði sér í nýja vestið

og skundaði út í Reykjavíkur Apótek,

kemur að máli við Apótekarann,  stingur þumalfingrum í

vestishandveginn,  dregur djúpt andann og segir:

Hvernig líst þér á þetta vesti?

O,  ætli það hafi ekki kostað 10 krónur,  svarar lyfsalinn og fannst fátt

um flíkina.

-  Nei,  þetta er dýrasta vesti í heimi.

Það kostaði 1200 krónur,  og þú borgaðir það,

svaraði Kjarval og gekk á brott.