LISTASAFN VESTMANNAEYJA.

 

 

Sagt hefur það verið að börn  séu skáld og listamenn.

Þau vilja yrkja ljóð og búa til mynd eða láta teikna fyrir sig og menn hafa

 undrast á gæðum mynda sem börn mála og teikna.

Menn tala um listmenningu og satt er það að ágæta myndlistamenn og

fjöldann allan af góðum listaverkum eigum við á Íslandi.

En sú staðreynd sannar okkur ekkert um listmenningu okkar.

Listmenning er tvíþætt,

hún byggist ekki aðeins á að veita,

heldur ekki síður á að þiggja.

Það er til lítils að eiga gjöfula og góða listamenn,  ef ekki er fyrir hendi aðstaða til þess,

að njóta þeirra gjafa.

 

 

 

Við hérna í Vestmannaeyjum höfum í gegn um tíðina átt marga frábæra listamenn

og eigum enn.

En aðstaða til sýninga hefur verið að skornum skammti,  því miður.

Bæjarfélagið var með sæmilega aðstöðu fyrir myndlistasýningar í "gamla

áhaldahúsinu",  en nú er það ekki til staðar lengur.

Því segi ég hiklaust,  að mikið vantar  okkar uppá, að viðunandi húsnæði til

sýninga listaverka og fyrir listamenn sem hug hafa á,

að koma til Eyja með verk sín til sýningar.

 

 

 

Fyrir ári síðan gaf ég Vestmannaeyjabæ sýningarkassa til þess,

að bæjarbúar mættu berja myndlistaverk í eigu bæjarins augum,

en því miður er sá kassi lítill og aðeins viðleitni til góðra hluta.

Því vænti ég,

 að Vestmannaeyjabær sýni þann stórhug á næstu árum,að reisa hér

myndarlegt húsnæði sem þjónað geti,

 sem listasafn Vestmannaeyja. 

 

Það skal og á benda,  að það er ekki nóg að sjá góða mynd einu sinni,

frekar en það er nóg að heyra gott kvæði lesið einu sinni upp á samkomu,

eða í útvarpi.

Menn verða að fá tækifæri til þess að tileinka sér hana að einhverju leyti,

samlagast henni á svipaðan hátt og þegar menn læra gott kvæði.

 

Fyrr,

 en við hérna í Vestmannaeyjum höfum fengið tækifæri á slíkri tileinkun á því

besta sem boðir er uppá í myndlist,

er ekki hægt að segja það,

að Vestmanneyjabær sé að rækja skyldu sína fyrir blómlegu lista lífi í Eyjum,

hvorki fyrir veitendur né þiggendur.