KOLKRABBINN VAR KOSINN.

 

Þá vitum við það landsmenn góðir.  Upp úr kjörkassanum á landsfundi Sjálfgræðiflokksins kom kolkrabbinn góðkunni.

 

Bjarni kjörinn formaður

VIÐ SEM ERUM RÍKIR VERÐUM AÐ HALDA Í VONINA.

 

Verðum að halda í vonina,

að flokkar þeirra,

sem minna mega sín í 

þjóðfélaginu komist ekki að

landsstjórninni,

segir tilvonandi formaður

Sjálfgræðiflokksins,

sem fæddur er 

 

ríkur

og  silfurskeið í

munni.

  

Verðum að halda í vonina

ÚR HEIMI STJÓRNMÁLANNA.

 

 

 

Það virðast villugjarnir vegir í

stefnuskrám stjórnmálanna.

 

 

Að finna nýja stefnuskrá virðist ekki svo

aðkallandi, heldur fara eftir þeim sem fyrir eru.

 

 

Að leggjast undir feld, væri fleirum holt

en Ljósvetningargoðanum.

 

 

Þeir sem setja réttlætið í fyrsta sæti,

munu stofna þjóðfélag, sem hæfir því.

 

 

Vandamál blasa sífellt við þeim, sem

ekki koma auga á lausnirnar.

 

 

Hagvöxtur og framleiðni er keppikefli

þjóðanna í dag.  Það þarf þó ekki síður

mannúð, óeigingirni og náungakærleika

til að skipta því sem aflað er.

 

 

Að spara of mikið getur valdið kreppu og

atvinnuleysi. 

 Að spara of lítið getur valdið gjaldþroti.

 

 

Það er fremur hófleg neysla en fækkun

vinnandi handa, sem hyggja þarf að.

 

 

Óheft samkeppni hlýtur, eins og nafnið

bendir til, að valda því, að eins gróði er

annars tap og er því engin endanleg

lausn á efnahagsvandanum.

 

 

Með græðgi verður þjóðfélagið ekki reist

úr rústunum.

Það er græðgi að vilja taka sér margföld

laun á við aðra.

 

 

Jafnrétti og bræðralag kemst ekki á

nema réttlætið nái að ríkja.

 

Sá, sem er niðri í lægðinni, þarf ekki að

óttast fallið.

 

Skattmann er mættur aftur

ÍHUGUN DAGSINS HÉRNA Í HÖFUÐBORGINNI.

 

"Ó, þú borgarbarn, hversu mjög ferð þú á mis við undur náttúrunnar.

Hversu mjög ert þú fjarri sköpun lífsins, sem bætir ætíð

nýjum þætti í lífsundrið frá degi til dags.

Stræti borgarinnar, malbikaðar götur, umhverfi þeirra sem rofnir

eru úr tengslum við móður jörð."

Þessa speki las ég í dag ásamt ýmsu fleira,

en að ég set þetta fram hér og nú, er vegna þess að ég hefi hugsað

mér þegar heim kemur, að lýsa í máli og myndum þeim tíma,

sem ég var "kaupamaður" í sveit fyrir liðlega hálfri öld síðan.

Ég hefi löngum talið mér til happs, að hafa á sínum tíma verið sendur í

sveitina.

Þar var maður svo sannarlega í takt við móður jörð og

það sem meira var, þá var maður látinn vinna eins og þrekið leyfði

ólíkt því, sem börn þurfa að gera, séu þau svo heppin að komast í sveit,

en nóg um það núna.--

Smá saga af honum Hafsteini Stefánssyni og er í bók hans,

Leyndarmál steinsins:

"Hafsteinn lenti einu sinni í hófi, þar sem saman voru komnir

ýmsir áhrifamenn.

Vín var haft um hönd og gerðust menn reifir.

Hafsteinn gat verið beinskeyttur og hvassyrtur á sinn hógværa hátt,

eins og títt er um snjalla ljóðasmiði.

Þar kom að einum fjármálamanni í veislunni þótti fast að orði kveðið,

sneri sér að Hafsteini og sagði hárri röddu upp yfir alla:

Hvaða helvíti ert þú kjaftfor.

Ég vildi ekki eiga næturstað undir öxi þinni.

Menn setti hljóða, en skáldið og skipasmiðurinn svaraði rólega:

Þú ert nú svo háttsettur í peningamálum þjóðarinnar,

að þér er ólíkt minni hætta undir öxi minni,

en mér undir þínum axarsköftum.

Hlátur glumdi við.

Sá, er til var talað, opnaði munninn og lokaði honum aftur,

án þess að segja neitt.

Við þessu voru engin svör til."

 

Smá vísa.

Einhverju sinni gekk Hafsteinn þar fram hjá sem kona var að gefa

snjótittlingum í garði sínum.

Hafði hún hænt að sér marga  fugla.

Þá kvað Hafsteinn:

Korn úr lófa konunnar

kemur brátt í vana.

Tíu þúsund tittlingar

treysta nú á hana.

 

 

 

AÐ DVELJA Í BORGINNI.

 

Jæja, jæja ég er nú hérna ennþá, þ.e.a.s. í henni Reykjavík.

Ýmislegt hefur maður gert sér til dundurs í þessari borgarferð minni.

Þrisvar sinnum fór ég í Perluna og keypti þar nokkrar bækur í hvert skipti,

sem ég þar kom.

Sunnudagskvöldið notaði ég til að fylgjast með uppboði á málverkum

hjá gallerí Borg.

Galleríið rekur Eyjamaðurinn Pétur Þór ásamt konunni sinni.

Pétur þessi er systursonur Óskars frá Háeyri og var hann með á boðstólum

mörg og flott málverk, sem að sjálfsögðu kostuðu sitt.

Þegar uppboðið var hálfnað var boðið upp á léttar veitingar og

Eyjólfur Kristjánsson skemmti gestum með spili og söng.

Ekki fara neinar fréttir af því hvort bloggari keypti þarna eitthvað,

en þeir sem hafa áhuga geta kíkt til mín, þegar ég heim kem.

 

Ég verð að viðurkenna það, að hérna er ýmislegt í boði á listasviðinu

umfram það, sem gerist í mínum kæra heimabæ.

Á laugardag leit ég við á Kjarvalsstöðum, en þar er mikil  sýning á verkum

Kjarvals í þremur sölum og  er svo sannarlega þess virði að skoða.

 

Í gær sunnudag fór ég ásamt dóttir minn í Listasafn Reykjavíkur,

en þar er sýning á verkum uppáhalds myndlistamanni mínum,

Alfreð Flóka.

Þegar við við vorum þarna var í gangi spjall milli Sjón og skáldsins,

Jóhanns Hjálmarssonar um listamanninn Flóka, sem var bæði fróðlegt

og gaman að hlusta á.

 

Það hefur mér dottið í hug og ámálgað við hann Kára bókasafnsvörð í

Eyjum, hvort ekki væri upplagt að vera með sýningarkassa í anddyrinu

á bókasafninu og sýna okkur bæjarbúum þau myndlistaverk,

sem ég er nokkur öruggur um, að Vestmannaeyjabær geymir í sinni vörslu.

Það væri mikill fengur fyrir alla, ef gert yrði.

Held satt að segja að það muni því miður líða nokkur ár til viðbóta,

áður en við fáum safnahúsið,  sem á að þjóna þessum tilgangi.

 

Daginn áður en ég fór til Reykjavíkur fór ég og hitti hann

Elliða Vignisson bæjarstjórann okkar, en því miður gleymdi ég alveg,

að ræða þessa hugmynd mína við hann, en sjálfsagt geri ég það,

þegar heim kemur.

 

Einu langar mig að bæta við að lokum og það er,

að lýsa ánægju minn yfir því,

að ÍBV hefur ráðið Heimir Hallgrímsson þjálfara liðsins til næstu tveggja ára.

Ég bind miklar vonir við hans störf og vonast eftir góðum árangri í sumar.

Ekki skemmir fyrir, að með framsýni og djörfung mun Vestmannaeyja bær

færa bæjarfélagin okkar langþráð

 knattspyrnuhús með haustinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GUÐLAUGSSUND Í VESTURBÆJARLAUG REYKJAVÍKUR ?

 

 

Ég sem sannur Eyjamaður staddur hérna í höfuðborginni

lét ekki hjá líða, að byrja daginn í einni af sundlaugum Reykjavíkur.

Það vill nú svo til, að ég er hérna hjá syni mínum og unnustu hans

en þau búa í íbúð í Vesturbænum steinsnar frá sundlaug

Vesturbæjar og inngangur að KR vellinum er aðeins hérna

handan götunnar, sem sagt ekki langt að fara, þegar maður

mætir galvaskur á leikinn, KR - ÍBV í sumar.

 

Meðvitaður um það, að liðin eru tuttugu og fimm ár frá sjóslysinu,

þegar Helliseyjan "fórst"og aðeins einn maður bjargaðist,

hann Guðlaugur Friðþjófsson lá beinast við, að minnast þess á

verðugan

hátt og synda til minningar um afrekið hans Lauga.

Ég hefi aldrei fyrr komið í Vesturbæjarlaugina og,

þegar að afgreiðslunni kom var þar yndisfögur stúlka,

svört á húð og hár.

Það var allt ílagi með húðlitinn, en að láta hana skilja mig var þrautinni

þyngri, enda er ég ekkert sleipur í erlendum tungumálum.

En allt hafðist þetta að lokum og í laugina komst ég þrátt fyrir að

margt væri um manninn í henni.

Taka skal fram, að ég var nú ekki eins duglegur og hann Guðlaugur

á sínum tíma og synti aðeins 500 metra, eða um það bil einn tíunda 

af Guðlaugssundinu.

Samt get ég með góðri samvisku sagt

þar sem ég hefi alveg sleppt því að vera með í Guðlaugssundinu heima

í okkar frábæru laug sem fram fer á hverju ári, að  ég sé farinn að

markaðssetja Guðlaugssundið hérna á Reykjavíkursvæðinu.  

 

 

 

LEYNDARMÁL STEINSINS.

 

Ég er staddur hérna í henni Reykjavík og fannst mér það

liggja í hlutarins eðli, að fara í Perluna og skoða úrvalið af bókum,

sem eru þar á boðstólum og oftar en ekki á ágætis verði.

Eina bók rakst ég á þarna, sem ég held, að sé

ansi fáséð, nema ef skyldi þá vera heima í Eyjum.

Bókin heitir,

"Leyndarmál steinsins"

og inniheldur að mestu vísur og kvæði eftir þann ágætismann,

Hafstein Stefánsson bátasmið með meiru, en hann var hagmæltur vel.

Margir þeir sem nú eru komnir á besta aldur í Eyjum muna sjálfsagt

eftir honum.  Hafsteinn og konan hans, hún Guðmunda Gunnarsdóttir

fluttu upp á Selfoss í Heimeyjar gosinu 1973.

 

Dóttir Eyjanna kveður:

Aukast mundi þrek og þor

þörf væri ekki að kvarta

ef menn bara ættu vor

innst í sínu hjarta.

 

Ef sumarið í sálu þér

sendir geisla hlýja

björt og fögur ævin er

allar sorgir flýja.

 

Ef útlitið er ekki traust

andinn dapur grætur.

Mættirðu þá muna haust

mánaljósar nætur.

 

Ég fyrr en varir fer minn veg

með fótataki hljóðu.

Allra heilla óska ég

Eyjunum mínu góðu.

 

Kannski eiga þessi vísukorn hans Hafsteins

aldrei betur við, en einmitt núna.

 

 

 

 

 

AÐ KOMA VEL FRAM VIÐ ALLA.

 

 

 

Í pistli, sem ber heitið "Bakþankar" og birtist á baksíðu

Fréttablaðsins á hverjum degi var einn slíkur í s.l. viku

og er eftir Jón Sigurð Eyjólfsson.

Pistillinn vakti mig virkilega til umhugsunar um lífið og tilveruna og

vonandi verður mér fyrirgefið að ég birti hann.

 

Með Clapton úti á engi:

Dag nokkurn á öndverðum sjöunda áratug síðustu aldar kom

ungur maður að tali við stöðvarstjóra á lestarstöð skammt frá

Beaulieu á Englandi.

Sá ungi bar höfuðið ekki hátt enda hafði hann lognast útaf nóttina

áður á drykkju samkomu á tjaldstæði í nágrenninu, vaknað síðan

glerþunnur og peningalaus.

Þar að auki var hann búinn að gera í brækurnar og æla yfir sig allan.

Menn sem þannig er ástatt fyrir eru ekki líklegir til að ná einhverjum

árangri í samningaviðræðum.

En stöðvarstjórinn sá aumur á þeim unga og hripaði

skuldarviðurkenningu svo hann kæmist heim til

Ripley.

Af hverju í ósköpunum skyldi hann hafa gert það?

 Hvað fær menn til að treysta einhverjum sem er með allt niður um sig?

Ekki nóg með það heldur lætur hann reyna á þolrif samferðarfólksins,

sem var almennilega til fara og þurfti að þola návist þessa

útataða saurlífsseggs.

Stöðvarstjórinn hefur verið meðvitaður um það,

að skuldir má afskrifa en mannsandann aldrei.

Jafnvel þótt hann sé í lægstu skör niðurlægingarinnar.

Og oft vill það nú verða þannig, að sá sem þekkir lægðirnar

fær oft viljann og máttinn til að lyfta mannsandanum í efstu hæðir.

Og stöðvarstjórinn hafði á réttu að standa.

Lífið er oft eins og rúsibani og þó maður rekist á einhvern,

sem kominn er á fjóra fætur

væri manni hollast,

að staldra við áður en hann er afskrifaður líkt og skuld

fyrrverandi auðkýfings.

Enda rættist heldur betur úr þessum unga manni,

Eric Clapton að nafni, þó vissulega hafi hann lognast út af við

sullið nokkrum sinnum síðan.

Clapton hefur komist til æðstu metorða enda lyft anda ófárra upp

til skýja með tónlist sinni.

Hann hefur einnig opnað

meðferðarstofnun fyrir vímuefna fíkla og því afeitrað marga,

sem áttu það á hættu að vakna illa á sig komna úti á engi.

Við Íslendingar erum einmitt núna ný vaknaðir úti á engi eftir svakalegt

svall og ástandið er ekki upp á marga fiska, kannski nokkrar gulldeplur.

Samningsstaða okkar er því svipuð og hjá gítarleikaranum knáa í

árdaga.

Ég vil því benda sendinefnd Alþjóða gjaldeyrissjóðsins á

sjálfsævisögu Eric Claptons,

en hún er á tilboði núna og kostar ekki nema

átta pund.

 

LIÐUGASTA BYLTINGAR KONA LANDSINS OG ÞÓ VÍÐAR VÆRI LEITAÐ ?

 

 

Ein þekktasta kona landsins hélt uppá sextugs afmæli sitt

um helgina hún,

Birna Þórðardóttir.

Það þykir svo sem engin frétt að verða sextug í dag,

en þessari byltingarkonu er margt til lista lagt,

bæði til orðs og æðis og sannaði það rækilega,

þegar hún gerði  sér lítið fyrir og fór í

"splitt"

við mikinn fögnuð veislugesta.

Sannarlega engin ellimerki á byltingarkonunni,

Birnu Þórðardóttir. 

JÁKVÆÐASTA KASSADAMA LANDSINS.

 

 

 

Francisca Mwansa er kátasta kassadama landsins.

Hún segir að kreppan skipti litlu máli.

Ef hún er hnuggin hugsar hún bara til

Guðs og verður glöð að nýju.

Það eina sem skiptir máli er Guð, gott fólk,

börnin og náttúran

Við finnum aldrei alvöru hamingju í peningum.

Enginn banki endist að eilífu,

nema sá á himnum.