UM MIÐJA SÍÐUSTU ÖLD Í SVEITINNI.

 

 

Fjögur sumur, 1954-5-6-7 var ég vinnumaður hjá Magnúsi í Neðradal Mýrdal.

Magnús var vandaður maður og blótaði aldrei hvað sem á gekk og lagði ekki til eins

né neins á nokkurn hátt.

Magnús var lágur vexti og grannur,  en seigla og þolinmæði voru hans aðall.

Hann ætlaðist líka til af mér,  að ég legði mig fram við bústörfin og þar var

ekkert slegið af.

Margir drengir höfðu verið í Neðradal og nokkrir á eftir mér,  sem flestir komu frá

Eyjum.

Má þar nefna eins og,

Sigurgeir og Hávarð Sigurðssyni frændur Magnúsar.

Gísla eða Bói á Túninu,  Kristinn Viðar frá Héðinshöfða, Óli Tótu og svo á eftir mér

kom Þórarinn eigandi Geisla,  svo einhverjir séu nefndir.

 

Keli og Óli Tótu koma úr fýl.

Tóti í Geisla.

Heyskaparvinnubrögð voru í anda gamla tímans.

Allavega fyrsta sumarið mitt,   en annað sumarið fékk Magnús sér dráttarvél,

sem auðveldaði nokkuð og létti undir sveitastörfin.

Fyrsta sumarið mitt var slegið með hestasláttuvél allt sem hægt var,
en dag eftir dag varð maður samt að slá með orfið og ljá.

Vorverkið hjá mér var að dæla úr hlandforinni með handdælu í þessa
tunnu og dreift á túnið.  Þetta var fjandi erfitt fyrir ellefu ára dreng.

Annað sumarið var dráttarvélin komin til sögunnar....

Keli galvaskur í heyskapnum.

Gamli og nýi tíminn sameinaður.  Keli á dráttavélinni, en Magnús á
hestarakstrarvélinni sem við tengdum Deutsinum.

Ætlunin var að birta bréfkorn sem ég skrifaði heim meðan ég dvaldi í sveitinni,

en vegna tímaskorts geymi ég það til í næst,  þegar ég lít áfram til áranna og

dvalar minnar í sveitinni og vann þar í sveita míns andlitis.