AÐ TALA TÆPITUNGULAUST.

 

 

 

Faðir minn,  hann Sigurjón Sigurðsson bifreiðarstjóri
íklæðist hér prestshempunni hans séra Halldór Kolbeins.
Trúmaður var Sjonni ekki mikill,  en því meiri jafnaðarmaður.

 

 

 

 

Einn var sá prestur á síðustu öld,  sem hneykslaði lýðinn með skrifum sínum.

 

Honum var engin launung á því,  að hann væri jafnaðarmaður og setti fram á prenti

 

ýmisslegt, 

 

sem fékk góðborgara samtíma hans,  til að  útskúfa bæði manninum og það sem hann

 

setti á þrykk.

 

 

Hérna kemur sná sýnishorn af skrifum hans:

 

 

Ennfremur kennir kirkjan,  að helgasti og þýðingarmesti atburður veraldarsögunnar

 

hafi verið sá,  þegar Jesús frá Nasaret var líflátinn,  og sérstaklega var það heppilegt,

 

að hann skyldi vera krossfestur.

 

 

Krossfestingin er ein sú kvalafyllsta og svívirðilegasta aðferð,  sem heimskúgararnir

 

hafa fundið upp til að pína lífið úr hetjum þeim,

 

sem hafið hafa baráttu fyrir frelsi alþýðunnar.

 

Krossinn,  sem Jesús var negldur á,  er sama eðlis og bálið,  sem Húss var brenndur á,

 

og rafmagnsstólar nútímanns.

 

 

 

Guði sé lof fyrir krossinn,  kennir presturinn börnunum að segja.

 

Í þeim orðum felst lofsöngur til guðs fyrir svívirðilegustu morð- og píslartæki

 

kúgandi yfirstéttar.

 

 

Og guði sé lof fyrir dauða Jesús,  segja prestarnir ennfremur.

 

Í því felst lofsöngur til guðs frá hjarta auðvaldsins fyrir það,  að brautryðjendurnir

 

í frelsisbaráttu alþýðunnar skuli vera teknir af lífi.

 

 

 

Í sambandi við það að presturinn reynir að vekja tilbeiðslu barnsins gagnvart þessum

 

helgidómum,  þá innrætir hann því ákveðnar skoðanir og út frá þeim ákveðnar

 

siðareglur.

 

Höfuðatriðið er það,  að þau trúa á guð og feli honum allan sinn hag.

 

 

Og þeim er lagt það mjög á hjarta,  að þau eigi að vera góð,  og með því er það

 

sérstaklega meint,

 

að þau eigi með þolinmæði,  að bera sérhvað það,  sem á þau er lagt,

 

því allt er það frá guð.