FYRIRGEFNINGIN GERIR OKKUR FRJÁLS.

 

 

Það hefur sjálfsagt ekki farið framhjá þeim, sem fylgst hafa með

sjónvarpinu undanfarið,  að kona ein hefur ásakað

kirkjunnar þjón um kynferðislega áreitni.

Að sjá og heyra virðist konan vera mjög vansæl og skal engan

undra það. 

Þegar þjónar Guðs bregðast því trausti, sem við

venjulega fólkið berum til þeirra,  þá spyr maður sjálfan sig,

hvað er til ráða?

Er ráðið kannski,  að hata gerandann og vilja ekki fyrirgefa honum?

Nei það held ég alls ekki að muni duga neinum,

því ef við viljum vera frjáls frá vandamálum og sársauka okkar

eigin fortíðar og jafnframt frjáls frá afleiðingum

áframhaldandi áþjánar,-

verðum við skilyrðislaust að læra að

fyrirgefa.

Fyrirgefning og traust er alls ekki það sama og allir hljóta að sjá,

að það að fyrirgefa er alls ekki eitthvað sem ekki er á þínu valdi

að gera.

Fyrirgefa er ekki að leysa annað fólk frá ábyrgð sinni,

heldur það,

 að

fyrirgefningin gerir okkur frjáls.

 

 

Athugasemdir

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 28.5.2009 kl. 16:13]

Svo satt,fyrirgefningin gerir mann frjálsan.En að fyrirgefa er EKKI AÐ SAMÞIGGJA EÐA TREYSTA.