FORDÓMAR MÍNIR OG ANNARRA.

Þegar þú kemst í slíkan vanda,

að allt virðist þér andhverft

og þér finnst sem þú munir ekki standast stundu lengur,

skaltu síst af öllu gefast upp,

því að það er einmitt á þeim stað og þeirri stundu,

sem straumhvörfin verða.

Reynsla þessa unga manns að verða fyrir höfnun

fyrir það eitt að vera frá landi, sem ratað hefur í erfiðleika og

um leið talinn skúrkur, sem tekið hafi þátt á að gera öðrum

til miska á hinu fjárhagslega sviði sýnir best,

þegar fordómar ná hæstu hæðum.

Mikill lærdómur felst í þessu atviki

og ættum við Íslendingar sérstaklega að geta lært af því.

Þar á ég við, að hingað til lands hafa hópast

erlendis frá fólk, sem við höfum oft á tíðum haft uppi mikla fordóma.

 

Ég fullyrði, að þetta atvik verður til þess að opna augu

okkar Íslendinga fyrir því,

"að gera ekki öðrum það,

sem við viljum ekki,

að aðrir geri okkur".

 

Úthýst vegna þjóðernis

Í KÓPAVOGI ÉG EINU SINNI BJÓ.

 

"Það er gott að búa í Kópavogi"

hefur um nokkra hríð verið aðal slagorðið hans

Gunnars bæjarstjóra í Kópavogi.

Á sínum tíma, þegar ég bjó í Kópavogi

þá stjórnuðu þar aðrir menn, sem ekki tilheyrðu flokki Gunnars,

en engu að síður var þar ágætt að búa.

Þrátt fyrir að dvelja í bæjarfélaginu um það bil hálft þrettánda ár,

þá gat ég aldrei sagt, að við værum á leið "heim, þegar við heldum

til heimkynna okkar, sem var þá í Engihjallanum.

 

Það, sem í huga mér var þá og ávallt, að fara "heim"

var að fara til Vestmannaeyja

það var að fara heim í mínum huga.

Svo furðulegt sem það nú er,

að það skulu vera rúm ellefu ár síðan ég, konan mín og yngsti

sonur okkar

bjuggum í Kópavoginum það er með ólíkindum.

Árin koma fljúgandi móti manni og áður en við er litið

nálgast það,  að jarðvist manns lýkur.
  

Þess vegna er svo mikilvægt að vera sáttur með lífið og tilverunna.

EN kannski finnst einhverjum hálf undarlegt af mér, að segja

slíkt á erfiðustu tímum þessa lands,

en ég sé ekki fyrir mér að ég fái þar nokkru breytt,

nema aðrir aðilar komi til sögunnar og hugsi þá fyrst og

síðast um hag allra,

en ekki fárra útvaldra.

 

 

 

 

 

 

 

 

4-5 milljarðar vegna lóðaskila

HEFÐI ÁTT AÐ KÝLA HANN FASTAR.

Cantona í ham.

Skyrtulaus og án allrar skynsemi

hann hoppaði og hitti í mark.

Kvikmyndaleik og strandbolta

iðkar mikið í dag.

Aldrei hann sá eftir að gefa manni á kjaft.

 

Hefði átt að kýla hann fastar

DON QUIJOTE SAMFYLKINGARINNAR.

 

Í dag mun Don Ingibjörg Sólrún

söðla sinn hvíta hest

og segja við Geir Harða.

Það ert þú sem viltir oss sýn,

út á veglausar auðnir

og vort heilaga stríð

gerðir þú að harmþrungnum skopleik

meðan Þorgerður Katrín

var ein af ambáttum þínum.

Það var hann, það var hann,

sem kom öllu í bál brand.

           Með hjálp Steins Steinarrs.

 

Ingibjörg Sólrún ávarpar fund Samfylkingarinnar

AÐ VERA ALKAHÓLISTI.

 

Hér er Vogur

um Vog

frá Vogi

til Vogs.

 

Að vera á sjúkrahúsi er ekkert skemmtilegt.

Sérstaklega, þegar þeir sem þar dvelja eru með sjúkdóm,

sem leitt getur til dauða,  ef ekki tekst að hafa á honum hemil.

Gangandi daginn inn og út í sloppi merktum

"Eign Vogs" er hlutskipti þeirra, sem eru það lánsamir að komast

inn á sjúkrahúsið Vog, sem sérhæfir sig í meðferð sjúklinga,

sem verða alkahóli að bráð.

Samfélag "sloppafólksins" er lífsreynsla, sem engan lætur

ósnortinn að ég held, þar sem sjúklingarnir fá leiðsögn og hjálp

til þess, að takast á við Bakkus.

Fyrsta spor okkar alkanna er:

Við viðurkenndum vanmátt okkar gegn áfengi

og að okkur var orðið um megn

að stjórna eigin lífi.

Þakklæti mitt til þess fólks, sem starfar á sjúkrahúsinu Vogi

og veitt hefur mér hjálp á erfiðustu stundum lífs míns

verður seint fullþakkað.

 

Sá, eða sú,

sem aldrei tekur fyrsta glasið, eða hvað annað, sem fólk kemst í vímu

af  

þarf  að óttast það,

að verða alkahólisma að bráð.  

 

 

 

 

  

 

 

HRUNADANSINN.

 

"Ber er hver að baki

nema sér bróðir eigi"

ALÞJÓÐAGJALDEYRISSJÓÐURINN.

Þessi Carsten sá þetta allt fyrir löngu,

þ.e.a.s. "hrunadansinn sem við Íslendingar dönsuðum.

Greinilega skýrleikspiltur þar á ferð.

Væri ekki ráð, að hann Carsten og Davíð sameinuðu krafta sína

í því að sjá fram í tímann?

Gaman væri  að fá hann til þess,

að spá hvernig næsta skoðana könnun liti út um fylgi

stjórnmálaflokkanna.

Kannski vill enginn vita neitt um slíka könnun

þar sem vitað mál er,

að hrunadansinn fer fram í Valhöll.

 

 

Simbabve norðursins

AÐ SPILA RASSINN ÚR BUXUNUM.

 

 

Legg til að stórhljómsveit okkar Íslendinga

spili í viku hverri á Lækjartorgi.

Þannig væri hægt að afla tekna fyrir þá útrásar kappa,

sem verst eru settir í dag.

Einnig vil ég fá hana hingað til Eyja.

Þeir ásamt Árna Johnsen gætu farið út í Stórhöfða

og spilað og sungið að vild þar sem vitað er,

að enginn vill stórhljómsveitina núna og allir vita það einnig,

að Sjálfstæðisflokkurinn vill ekkert með Árna greyið hafa.

 

 

 

 

Vilja ekki íslensku sinfóníuna

ALLT Í PLATI ?

Ég er kominn heim eftir tíu daga, en ekki eftir tvo

mánuði, sem sagt allt í plati.

Bæjarstjórinn okkar hann Elliði átti að fara  í

þræðingu, allt í plati

Forsetabókin um Ólaf Ragnar forseta kemur út í haust

að hætta við  útkomu hennar

var allt í plati.

Ég bregð mér um stundarsakir af bæ,  þegar ég sný

heim er allt hrunið, sem hrunið getur í þessu þjóðfélagi,

sem sagt hér var allt í plati.

Maður fer að halda að allt manns líf sé bara allt í plati?

En þar fyrir býð ég sjálfan mig velkominn á bloggið að nýju

það er ekkert í plati.

 

   

Segir bók ekki hafa verið afturkallaða úr prentsmiðju

FLASKAN ER MITT FANGELSI.

 

 

Nú mun ég hverfa um stundarsakir úr bloggheimum.

Ástæða þess er, að ég fer á sunnudaginn inn á sjúkrahúsið Vog

og í framhaldinu í áframhaldandi áfengismeðferð.

Ekki ætla ég mér þá dul, að fara að afsaka mig hérna,

en óhjákvæmilega hefur árið verið mér erfitt.

Staðreyndin er jú sú, að ég hefi frá fjórtán ára aldri

verið haldinn þeim sjúkdóm, sem nefndur er af læknavísundunum,

alkahólismi.

Þróun hans hefur með tímanum farið út í það, að ég hefi ekki

ráðið við eitt né neitt eftir að ég hefi tekið fyrsta sopann.

Lengi vel áleit ég það hreinan og beinan aumingjaskap,

að geta ekki drukkið áfengi án þess að að túrarni yrðu lengri og lengri.

 Og þrátt fyrir að ég álíti mig nokkuð viljafastann mann,

þá hefur það heldur ekki dugað til.

Ég veit það, að það er hægt að fara langt á viljanum,

og eins og fræðin segja,

"að fara þetta á hnefanum, en með tímanum gerist eitthvað og maður

 telur sér

trú um, að nú geti maður stjórnað sinni drykkju.

En ávallt rekur maður sig á,

Bakkus tekur alla stjórn og ég drekk þannig að ég man aldrei

neitt, eða mjög lítið þann tíma sem drykkja stendur yfir.

Og auðvitað verður drykkjan engin skemmtun þar sem óminni,

eða "blackout" er á meðan að drykkjan stendur yfir.

Það væri lengi hægt að ræða þessi mál, eða vandamál mætti frekar

segja.

Til ungmenna beini ég einni setningu og hún er,

takið aldrei fyrsta vínsopann.

Í lokin sendi ég öllum mínar bestu kveðjur

og vonandi sjáumst við og heyrumst eftir tvo mánuði.

 

Þorkell Sigurjónsson.

 

PS: Mér láðist að nefna það,

að fyrir tíu árum fór ég á Vog og í framhaldinu upp á Vík.

Það hélt í tvö ár, en því miður hefi ég orðið að njóta aðstoðar í þrú skipti

síðan á sjúkrahúsinu Vogi.

Þ. Sig.

 

 

BLESSAÐUR LUNDINN.

 

Orðið er eins og fugl,

þegar það er einu sinni flogið út af vörunum,

er ekki auðvelt að ná því aftur.

Það mætti segja það um  blessaðan lundann

að nú,

þegar hann er kominn að stórum hluta til feðra sinna

mun það reynast torvelt,

að munda lundaháfinn í sumar .

Vonandi sjáum við hér í Eyjum til þess,

að farið verði með gát  í veiði á lunda næsta sumar.

Eins og allir vita brást enn og aftur að pysjan léti sjá sig,

fjórða ári í röð,

og nú geta menn ekki skellt skolleyrum lengur gagnvart

þeirri staðreynd,

að fara varlega næsta sumar.

Ég veit,

að það er sárt að mega ekki vera með lunda

á matborðum okkar hér í Eyjum,

en sennilega verðum við,  að gefa  lundaveiðimönnum frí

og einnig lundanum.

Að setja "prófastinn" á gátlista segir sýna sögu.

 

 

Lundinn settur á alþjóðlegan gátlista